Janneke Heimweg | Auteurspagina

Misschien is het raar om een jaaroverzicht over mijzelf te schrijven, immers alleen mensen die echt wat te vertellen hebben doen dit.  Maar toch heb ik ook best veel beleefd en gedaan in het afgelopen schrijfjaar, dus vandaar deze overzichtsblog. Halverwege 2012 startte ik deze blog, waarop ik wekelijks een bericht post. Om mijn schrijfhart te luchten, schrijfsels op een rijtje te zetten of om een verhaal dat ik instuurde voor een schrijfwedstrijd te posten. Publicaties Er waren voor mijn doen veel publicaties . In papieren verhalenbundels en in e-books zijn er zes verhalen van mij verschenen. Gezien het feit dat ik in 2011 niets publiceerde is dit een behoorlijke stijging. Een van deze verhalen behaalde de derde prijs. (Boek) recensies Via een goede vriendin kwam ik in de zomer in contact met de community-manager van groningen.dichtbij.nl. Hij zocht iemand die een boekrecensie wilde schrijven over ‘ Vuurbom. De geschiedenis van een vriendschap ’ van Harm ...

Voor de liefhebber is hier mijn verhaal te lezen dat ik onlangs schreef voor het project 'Bij nacht en ontij' van dewebschrijvers.nl. Het verhaal werd gepubliceerd in een papierenbundel en een e-book . ‘Dokter, ik weet het zeker. Ze heeft het weer. Hersenvliesontsteking. Ze gedraagt zich hetzelfde als vorig jaar. Ze gaat dood!’ Zachtjes duwt dokter de moeder van Sanne in de patiëntenstoel. Onze heldin, waarde lezer, is huisarts. Sanne, ons tienerpatiëntje, ligt als een baby bij haar moeder. Een bizar gezicht. ‘Waarom denkt u dat ze het weer heeft?’, dokter ademt onhoorbaar uit. De moeder ratelt. Zo snel dokter kan, typt ze alle informatie in. Het meisje kreunt zachtjes bij haar moeder op schoot. Zo jong en dan zulke erge hoofdpijn? De vingers van onze heldin roffelen op de toetsen, ze voelt haar bloed sneller stromen. Haar dokterswachtdienst is begonnen. Wat weet mama er van, hoe ik mij voel. Ze is altijd zo snel in paniek. Laat me toch. ...

Als ik aankom bij ‘ Het Paleis Groningen ’ komt de geur van verbrand hout me al tegemoet, op het plein klinkt kerstmuziek en geroezemoes. En, ik ruik de Glühwein; die overheerlijke, zachte en zoete geur symboliseert gezelligheid en warmte, precies goed dus voor deze culturele middag. Afscheidsreceptie Met de nieuwste bundel van Herman Sandman onder mijn arm, snel ik de trap op naar Uitgeverij Passage . Daar is het gezellig druk. Herman zit achter een lange tafel, midden tussen zijn schrijfschatten en bakjes gevuld met nootjes en chips. Er zijn natuurlijk meer mensen die graag een handtekening willen, dus geduldig wachten we op onze buurt. Even een praatje en voldaan vertrek ik weer, om mij in het in het culturele feestgedruis te storten. Veiling Hoogtepunt van deze 'Culturele Zondag' is de veiling, in de deelnemende ateliers zijn de kavels alvast te bezichtigen. En als ik tegen 15.30 uur richting de Erlenmeyerzaal loop, zijn alle gangen vreemd leeg. Het is stil ...

Aanstaande zondag, 16 december 2012, is er weer een nieuwe Culturele Zondag. Het belooft een speciale middag te worden. Het is de laatste Culturele Zondag van dit jaar, velen zullen zich de bijzondere zondagmiddagen in ‘ Het Paleis Groningen ’ van het afgelopen jaar herinneren. Men zal erover praten de komende zondag, memoreren, zo gaat dat. Wat was jouw mooiste Culturele Zondagmoment? Wat is er te doen? Zoals gewoonlijk weer van alles. Bij  Uitgeverij Passage  begint om 14.00 uur de doorlopende afscheidsreceptie van Herman Sandman. Hij verlaat (helaas) de Groninger Gezinsbode. Ook kun je Hermans nieuwste bundel ‘De laatste bus naar Slochteren’ aanschaffen en natuurlijk laten signeren. Dit laatste ga ikzelf zeker doen. Ik heb veel geleerd van Herman Sandman, lees hier mijn blog  'Hou de klompen maar aan (Herman bedankt)'  die ik schreef n.a.v. zijn vertrek. Veiling Het grootste evenement deze middag is de veiling. Al direct om 13.00 uur kun...

Je hebt soms van die periodes, je kent het wel. Momenteel is zo’n periode. En als je dan ook nog, net als ik, een type bent van ‘de klok horen luiden, maar niet weten waar de klepel hangt’, dan gebeuren er vreemde dingen. Zo had ik gister, in zo’n typische klepelbui, getweet dat de aarde morgen (12-12-2012) vergaat. Wat een toestand. Ik vroeg jullie of jullie al zenuwachtig waren voor deze datum. Natuurlijk reageerde niemand, want er is helemaal niets om zenuwachtig voor te zijn. Tenzij je morgen gaat trouwen, maar voor de rest is morgen gewoon morgen. Het verbaasde me, ergens in mijn achterhoofd, dat de Inca’s zo’n mooie datum voor deze rampspoed bedacht hadden. Maar ja, wie ben ik. Totdat me vandaag ineens de twijfel te binnen schoot. Hoe zat dat nou met die bewuste datum? Ik googlede: ‘wanneer vergaat de aarde’ en kwam op het antwoord. Ai, ai. Ik had het weer eens fout. Je begrijpt, hier moet ik over bloggen. Dit moet ik kwijt. Je hebt dat vast ook wel een...

Afgelopen donderdag heb ik op twitter een heuse belofte gedaan: JannyAnna ‏ @ JannyAnna Mijn # kerstverhaal verstuurd. En hierbij beloof ik aan mijn # manuscript dat ik niet meer zal deelnemen aan # schrijfwedstrijden . C ollapse    Reply   Delete   Favorit e 4:1 1 PM - 29 Nov 12 · Details Met sommigen van jullie heb ik het hier al uitgebreid over gehad, maar toch moet ik mijn gevoel nog even kwijt. Hierna hou ik erover op. De belofte Ik heb dus aan mijn manuscript beloofd dat ik (voorlopig) niet meer meedoe aan schrijfwedstrijden. Dus niet ‘nooit weer’, want dat kan ik niet beloven, maar gewoon ‘voorlopig niet’.  Wat is er mis gegaan? Ik heb het even gehad met de schrijfwedstrijden. Het is een constante strijd tussen mijn manuscript en de wedstrijden. Om het mezelf goed te praten, schrijf ik voor de schrijfwedstrijden vaak fragmenten voor mijn manuscript. Zo ben ik toch bezig met mijn personages en met het v...