Aankondigingsblog Culturele Zondag | Veiling Verkoop en Vertier


Aanstaande zondag, 16 december 2012, is er weer een nieuwe Culturele Zondag. Het belooft een speciale middag te worden.
Het is de laatste Culturele Zondag van dit jaar, velen zullen zich de bijzondere zondagmiddagen in ‘Het Paleis Groningen’ van het afgelopen jaar herinneren. Men zal erover praten de komende zondag, memoreren, zo gaat dat. Wat was jouw mooiste Culturele Zondagmoment?

Wat is er te doen?
Zoals gewoonlijk weer van alles. Bij Uitgeverij Passage begint om 14.00 uur de doorlopende afscheidsreceptie van Herman Sandman. Hij verlaat (helaas) de Groninger Gezinsbode.
Ook kun je Hermans nieuwste bundel ‘De laatste bus naar Slochteren’ aanschaffen en natuurlijk laten signeren. Dit laatste ga ikzelf zeker doen. Ik heb veel geleerd van Herman Sandman, lees hier mijn blog 'Hou de klompen maar aan (Herman bedankt)' die ik schreef n.a.v. zijn vertrek.

Veiling
Het grootste evenement deze middag is de veiling. Al direct om 13.00 uur kun je met een boekje langs alle bedrijven en ateliers om de, maar liefst, veertig kavels alvast te bekijken.
Vanaf 15.30 uur start dan de veiling. Veilingmeester en presentator Maarten Smit veilt kunstwerken, boeken, diensten van de bedrijven in ‘Het Paleis’ en nog veel meer. Spanning gegarandeerd.
Uitgeverij Passage veilt de Ludde Menkematrilogie (van schrijver Lupko Ellen), dus wees erbij en bied mee! 

Film
Om 14.00 uur is in de Erlenmeyerzaal een filmvertoning ‘Oude Helden & Jonge Meesters’, een documentaire over de noordelijke figuratieve kunst. De regisseur Buddy Hermans is aanwezig, bijzonder dus.

 En verder?
In het Spectrum ‘Wintersalon van De Ploeg’, presentatie met Ploegprent en nieuw werk van Groninger Kunstkring De Ploeg (bestaan al sinds 1918!). De kunstenaars zijn aanwezig, dus vraag maar raak.

Onder het genot van Glühwein en erwtensoep kun je op het plein genieten van liederen van het ‘Voormalig Klein Koortje’.

Dus komt allen! Zondag 16 december 2012, vanaf 13.00 uur in Het Paleis Groningen!





Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zeg een hoi!

Afbeelding
Eens in de zoveel tijd ben ik in de veronderstelling dat ik met mijn schrijfsels de wereld kan verbeteren. Zo ook vandaag.  Heel simpel, met ‘zeg eens hoi’ tegen onbekenden. Of ‘goedemorgen’ als het allemaal te amicaal voor je wordt. In de stad Zelf woon ik in de stad. Ik heb daar voor gekozen want ik hou van de anonimiteit. Maar soms is het me allemaal net iets te. Dan voel ik me een mol. Die alleen maar zo snel mogelijk van A naar B fietst of loopt zonder echt te kijken. Dat laatste is weer funest voor een schrijver, maar dat is een ander verhaal . Hoi-dag Gister was weer zo’n dag, dus begon ik gelijk al onderweg naar de school van mijn zoon met ‘hoi-en’. Wat heerlijk was dat weer. Ik werd er vrolijk van, voelde me gezien en moest inwendig lachen om de verbaasde blikken en de weifelende groet terug. Maar wat nog leuker was, de glimlach die op het gezicht van mijn te begroeten voorbijganger verscheen. Een aanstekelijke lach die er voor zorgde dat ik...
Meer lezen

150 spannende woorden. Een eitje!

Afbeelding
Al een paar dagen ben ik bezig met de 'René Appel schrijfwedstrijd' van Uitgeverij Anthos | Literaire thrillers. We moeten, als deelnemer, een bestaand fragment (door de meester zelf geschreven) afmaken. In slechts 150 woorden. Nou dat is makkelijk, hoorde ik om mij heen. Maar niets is minder waar. Het is een hel. Nou ja, bijna dan. Want wat is dat weinig, 150 woorden. Je kunt net niks. Je kunt nauwelijks een geschiedenis, dus motief voor een daad, kwijt. Je kunt de daad zelf niet kwijt. Niets, helemaal niets. Ik voel mij beperkt in alle opzichten. Dan doe je toch niet mee, zul je denken. Nee, dat kan natuurlijk ook niet. Want juist die weinige woorden geeft mij te denken dat ik dit wel moet kunnen. Deze wedstrijd. Geen ellenlange lappen tekst, geen moeilijke personages. Alleen een slot, en een plot. Ergens is het meedoen ook verslavend (ik blogde er al eerder over). Die wedstrijdspanning. Stel dat je wint. Twittervriendinnen meldden afgelopen week vrolijk...
Meer lezen

Help! Wij schrijvers worden vermoord door de emoticon

Afbeelding
De emoticon zegt meer dan duizend woorden. Met deze zin is mijn blog eigenlijk al klaar. Maar omdat ik geen emoticon ben en van woorden hou ga ik nog even door. Emoticons zijn niet meer weg te denken. Bang dat onze woorden niet goed overbrengen wat we bedoelen plaatsen we te pas en te onpas zo’n (al dan niet bewegend) plaatje achter onze zinnen. Funnest! Voor het geschreven woord en dus voor ons als schrijvers. Want wat is er mooier dan zoeken naar het juiste woord om net dat ene gevoel te beschrijven. Maar die tijd gunnen we onszelf niet meer. En dankzij die oneindige database aan gezichten van Emoji  verleren we het. Zonde! See-No-Evil Monkey Taalloze toekomst Zou Emoticons onze nieuwe taal worden? Over vijftig of honderd jaar? Wereldwijd dezelfde? In boeken geen woorden meer maar simpele plaatjes? Nooit meer dat mooie gedicht lezen, dat de essentie blootlegt. We gebruiken tenslotte ook al met liefde de omhoogstekende duim met de geniale woorden ‘v...
Meer lezen