Al een paar dagen ben ik bezig met de 'René Appel schrijfwedstrijd' van Uitgeverij Anthos | Literaire thrillers. We moeten, als deelnemer, een bestaand fragment (door de meester zelf geschreven) afmaken. In slechts 150 woorden. Nou dat is makkelijk, hoorde ik om mij heen. Maar niets is minder waar. Het is een hel. Nou ja, bijna dan. Want wat is dat weinig, 150 woorden. Je kunt net niks. Je kunt nauwelijks een geschiedenis, dus motief voor een daad, kwijt. Je kunt de daad zelf niet kwijt. Niets, helemaal niets. Ik voel mij beperkt in alle opzichten. Dan doe je toch niet mee, zul je denken. Nee, dat kan natuurlijk ook niet. Want juist die weinige woorden geeft mij te denken dat ik dit wel moet kunnen. Deze wedstrijd. Geen ellenlange lappen tekst, geen moeilijke personages. Alleen een slot, en een plot. Ergens is het meedoen ook verslavend (ik blogde er al eerder over). Die wedstrijdspanning. Stel dat je wint. Twittervriendinnen meldden afgelopen week vrolijk...
Aan het succesvolle studentenleven van de Groningse Juul Samplonius komt abrupt een einde als ze thuiskomt van haar afstudeerstage in de synagoge van Barcelona. Eerder nog was ze vastbesloten uit te zoeken wat het eeuwenoude mozaïek dat ze in Barcelona vond te maken heeft met vroegere familieruzies; terug in Groningen is er alleen het heden waarin ze moet zien te overleven.
Wat lijkt me dit spannend worden. Je maakt me nieuwsgierig
BeantwoordenVerwijderenBen benieuwd naar het hele verhaal
BeantwoordenVerwijderenWanneer verwacht je het helemaal klaar te hebben?
BeantwoordenVerwijderenHallo, bedankt voor jullie interesse. De herschrijffase nadert zijn einde, als ik meer weet over de verschijning dan laat ik het jullie weten.
VerwijderenGroet,
Janneke