Janneke Heimweg | Auteurspagina

Hoera, het is weer eens terrassenweer! Eindelijk klinkt het gezellige geroezemoes en gelach op het binnenplein van Het Paleis Groningen . De rode picknickbanken zijn goed gevuld, de live muziek maakt het geheel meteen tot een feest. Soepjurken Ook deze laatste Culturele Zondag van het seizoen is er weer veel te beleven. Er zijn bijvoorbeeld soepjurken te bewonderen, deze bijzondere benaming doet gelijk publiek trekken. Er zijn zelfs jurken van krantenpapier, duidelijk is dat de nieuwsberichten en columns van het Dagblad van het Noorden dienst doen als patroon voor de bijzondere ‘stof’. Kijk daar hou ik van, een tweede leven voor al die schrijfsels. Ik krijg gelijk zin om te lezen. Natuurlijk wandel ik even binnen bij Uitgeverij Passage, die fraaie bladen tentoonstelt uit ‘Tekst/ Figuur’, een samenwerkingsproject tussen dichters en beeldmakers tijdens Poetry International 2013. Bronzen mama 'Kinder' (foto: gezinsbode.nl) Zoals bij elke culturele zondag word...

IKEA-roman. Het nieuwste scheldwoord van de crème de la crème van de literaire wereld. Een gruwel zou het zijn, zo’n roman die geschreven is volgens de principes van het Zweedse woonwarenhuis. Medelijden met de jury In het nrc-artikel ‘ Wie moet vanavond de Libris Literatuurprijs winnen? ’ vond ik de definitie van een IKEA-roman: ‘bouwpakket bestaande uit een handvol personages, een groot geheim in het verleden, tegengestelde belangen en loyaliteiten, een verliefdheid hier of juist wroeging en verdriet over een verbroken relatie daar’ .  Ook is hierin te lezen hoe ongelofelijk zwaar die arme uitgevers en juryleden het gehad hebben. Na het lezen hiervan gebeurden er verschillende dingen met mij. Eerst werd ik kwaad: wat denken ze wel niet, die opgeblazen literaire wonders. Daarna ongeloof en onbegrip: hoe moet je anders een roman of verhaal schrijven? En tot slot (en dat doe ik nog steeds) twijfel: ben ik op de goede weg met mijn thriller ‘ Cum Laude ’ of schri...

Gister, op een doodgewone dinsdag, is het plot van mijn thriller Cum Laude overleden. En gek genoeg ben ik de kalmheid zelve. Wat is er gebeurd? Een stomme rekenfout is de schuldige, nou ja, de schrijver die met haar oogkleppen op vergat de berekening te maken. In mijn verhaal zou mijn historische heldin een bastaardzoon hebben. Die bastaardzoon zou zelf weer een zoon krijgen, dus zo ontstond de bastaardkleinzoon. Snap je het nog? Maar de bastaardzoon moest geboren worden in 1976, wat betekent dat hij dus nu 37 zou zijn. En de bastaardkleinzoon dan, zul je denken. In mijn verhaal is hij student,... euh, student? Dus de bastaardzoon was 14 toen hij vader werd? Bam! Daar ging dus mijn plot Het gekke is dat ik er erg rustig onder ben, zie het zelfs als een teken. Van een misschien wel heel ingewikkelde verhaallijn, die zou afleiden van Juul en haar belevenissen. Hoe moet het nu verder ? Geen idee. Eerlijk niet. Ik heb nog minstens tien scenes vooruit te sch...

Tijdens de uitreiking van de Gouden Strop vertelde juryvoorzitter Annemarie van Gaal dat ze graag meer sterke vrouwelijke personages in Nederlandse thrillers wil lezen. Hoera, dacht ik meteen, hoofdpersoon Juul in mijn thriller Cum Laude is zo’n sterke vrouw. Ik vind haar stoer, ze heeft een duidelijk doel voor ogen en laat zich door niets daarvan weerhouden. Mijn thriller staat dus volgend jaar op de shortlist van de Gouden Strop. Meteen daarna vroeg ik mij af: wat bedoelt van Gaal met een ‘sterke vrouw’? Wat zijn de kenmerken? En, zijn ‘sterke vrouwen’ in de literatuur wel geloofwaardig? Superwoman bestaat niet Om met mijn laatste vraag te beginnen, personages in de literatuur moeten herkenbaar zijn. De lezer wil kunnen meeleven, wil als het ware vrienden worden. Als het boek uit is en je hebt het als schrijver goed gedaan, dan denkt de lezer nog regelmatig: ‘hoe is het nu met Juul uit Cum Laude?’ En als mijn Juul alles voor elkaar krijgt, is zij niet ...