Slechte jeugd? Verzin eens wat nieuws!

Al 21.538 woorden leeft mijn hoofdpersoon, Juul, met een ‘slechte jeugd’. Ze voelt zich eenzaam, onbegrepen en ongehoord.

‘Nee, niet alweer!’, zul je denken en je hebt gelijk. Zo’n cliché als ‘slechte jeugd’, dat weten we nu wel. Natuurlijk is er niets mis met het gebruik hiervan in je verhaal. Zelf heb ik ook menig verhaal geschreven en gepubliceerd waarin een jeugdtrauma het motief was voor veel ellende.

Maar in het geval van mijn thriller ‘Cum Laude’, klopte er iets niet. Dat treurige en zielige gedoe van Juul ging me de keel uit hangen. En bovendien, ‘Cum Laude’ draait helemaal niet om het verleden van Juul.

Schuttingtaal

Toch moest ik een verklaring zoeken voor de grove taal die Juul soms uitslaat. En voor de gedrevenheid waarmee ze haar perfecte scriptie wil afmaken, zodat ze cum laude kan afstuderen.

Toen ik mijn twijfels op Twitter gooide, kreeg ik direct reactie van fijne volgers. We brainstormden over hoe we de karaktereigenschappen van Juul kunnen verklaren. Hoe we aannemelijk kunnen maken dat Juul soms scheldt, dat ze regelmatig onvriendelijk is en geen tijd heeft voor gezelligheid.

Naïef

En toen vonden we het! Een veel te beschermende opvoeding, vol liefde en betutteling, hebben van een Juul een naïeve jonge vrouw gemaakt. Haar ouders prezen haar de hemel in, verzekerden haar van een gouden toekomst.

Helaas voor Juul, weet ze niets van het leven. Vertrouwt ze de verkeerde mensen, merkt ze niet dat haar gedrevenheid gevaarlijk wordt en beseft ze te laat dat vrienden heel belangrijk zijn.

Zo, een lekker vage blog. Jullie weten nu nog steeds weinig of niets over Juul, dat moet natuurlijk een verrassing blijven. Maar na de eerste 889 woorden met een nieuwe Juul ben ik dik tevreden en opgelucht dat ik die ‘slechte jeugd’ de deur heb gewezen.