Janneke Heimweg | Auteurspagina

Deze column schreef ik voor chicklit.nl   O help! Die lange baarden waarmee jongens proberen überhip te zijn, bevatten meer bacteriën dan een gemiddelde wc-bril . Nogal wiedes was mijn eerste gedachte, maar ik was daarmee kennelijk de enige. Nationale walging alom. Zittend op de pot in mijn favoriete toilet op mijn werk gaan de vreemdste gedachtes door mijn hoofd. Logisch, want ik ben een schrijver. En die hebben dat. Ziektes Ik kan niet van schrijven leven dus heb ik een heuse baan, waarvoor ik intensief leerde over onzichtbare ziekteverwekkers. Meestal is daar niets mis mee. Behalve op een openbaar toilet. Het is die plek waar ik de onzichtbaren zie lopen, over de deurkruk, de wc- bril en wat dacht je van de doortrekknop. En dan ook nog na afloop mijn handen wassen, wat in feite smeriger is dan het niet te doen. Handen wassen is stom Wat denk je wat er gebeurt, als je met je afveeghand (welke boodschap je ook hebt achtergelaten) eerst de wc-deur van het slot ha...

Onlangs schreef ik voor thuisinstyling.nl onderstaande gastblog. Al tien minuten kijk ik erna. Onze eetkamerstoel. Alle kanten bestudeer ik aandachtig, maar ik zie het niet. Is het een designklassieker, geen idee. Wat ik wel zie is gewoon een stoel. Je kunt erop zitten. Het ding is wit en heeft vier metaalkleurige poten die naar buiten staan als de benen van een pasgeboren veulen. Ook zit er een handvat aan de achterkant van de rugleuning. Wat weer superhandig is, zodat je niet met je vieze vingers aan de witte bekleding zit. Uitvinding! Het mag duidelijk zijn, ik heb geen deskundig oog voor interieur en vintage spullen. Nieuwsgierig Annemarie, van thuisinstyling.nl , vroeg of ik een stukje wilde schrijven over interieur. Dat ik er geen verstand van heb, betekent niet dat ik er niet over kan schrijven. Ik vind het juist interessant hoe de interieurwereld werkt. Wij schrijvers zijn behoorlijk nieuwsgierig. En daarom vraag ik me af waarom mensen van retrospullen ho...

Score: 4 sterren (van 5) Omschrijving : Laura van Sloten, een succesvolle thrillerschrijfster, is in Venetië om haar in het Italiaans vertaalde thriller te promoten. Het bijzondere straatbeeld, omringd door water, doet haar in gedachten teruggaan naar jaren geleden toen de liefde van haar leven levenloos uit de Amsterdamse grachten werd gehaald. De toedracht van zijn dood is nooit achterhaald, dus voor Laura was de daadwerkelijke rouwverwerking een moeilijke opgave. Hoe gaat Laura om met de telkens terugkerende heftige beelden van toen en welke rol speelt de mysterieuze zaakwaarnemer van de Italiaanse uitgeverij hierbij? Beoordeling : Een mooi en spannend liefdesverhaal dat vanaf hoofdstuk vier echt begint te leven. De eerste drie hoofdstukken lijken raadselachtig en onnodig, maar aan het einde vallen de puzzelstukjes in elkaar. Bijzonder hoe een mannelijke auteur de vrouwelijke emoties zo treffend neerzet, al zouden de onderlinge relaties verder uitgediept ku...