Column | Favoriete toilet

Deze column schreef ik voor chicklit.nl
 
O help! Die lange baarden waarmee jongens proberen überhip te zijn, bevatten meer bacteriën dan een gemiddelde wc-bril. Nogal wiedes was mijn eerste gedachte, maar ik was daarmee kennelijk de enige. Nationale walging alom.
Zittend op de pot in mijn favoriete toilet op mijn werk gaan de vreemdste gedachtes door mijn hoofd. Logisch, want ik ben een schrijver. En die hebben dat.

Ziektes
Ik kan niet van schrijven leven dus heb ik een heuse baan, waarvoor ik intensief leerde over onzichtbare ziekteverwekkers. Meestal is daar niets mis mee. Behalve op een openbaar toilet. Het is die plek waar ik de onzichtbaren zie lopen, over de deurkruk, de wc- bril en wat dacht je van de doortrekknop.
En dan ook nog na afloop mijn handen wassen, wat in feite smeriger is dan het niet te doen.

Handen wassen is stom
Wat denk je wat er gebeurt, als je met je afveeghand (welke boodschap je ook hebt achtergelaten) eerst de wc-deur van het slot haalt (besmetting!), de deurkruk vastpakt (besmetting!), de deur weer dichtdoet want je bent tenslotte netjes opgevoed (besmetting!), de kraan opendraait (besmetting!). Nou ja, de rest hoef ik niet uit te schrijven mijn punt mag duidelijk zijn.

Bezoekersaantallen
Dit alles schiet door mijn hoofd nu ik hier rustig zit in een van de zes hokjes van de toiletruimte. Je hebt er drie links en drie rechts. Als je denkt, wat kan mij dat schelen lees dan verder. Ik heb namelijk altijd een vast hokje waar ik in stap, direct naast de deur (die naar rechts openslaat) aan de rechterkant. Ik kan dus niet in een rechte lijn naar mijn favoriete wc, ik moet eerst om de deur heen. En daarin zit ‘m de winst.
In de hygiëne. Want als ik er moeite voor moet doen om daar te komen, dan moeten anderen dat ook. En gemakshalve aannemende dat anderen daar geen zin in hebben, wordt mijn favoriete wc dus statistisch minder bezocht. Hoera!

Toiletthriller
Er komt iemand binnen, ik hou mijn behoefte op en wacht af. Vaak kun je aan het geluid van de hakken al herkennen wie het is, maar het blijft nu stil. Waar ik normaal het dichtslaan van een toiletdeur verwacht, hoor ik nu niks. Diegene staat voor de spiegel, de ijdeltuit. Ik hoor wat geschuif van kleren, een neus wordt opgehaald. Dan een diepe zucht, en het geluid van een papieren handdoekje dat uit de houder wordt gerukt. Hartgrondig snuit ze haar neus.
Nogmaals een diepe zucht, even niks en dan wordt de deur naar de gang geopend en slaat die met een klap weer dicht.
Daar is iemand niet blij.
Direct beginnen mijn gedachtes weer, wie was het? Huilt ze echt? Wat is er gebeurd? Wat gaat ze doen?
Is het voer voor een verhaal? Altijd die voortdurende gedachtestromen over alles en iedereen om ons heen, wij schrijvers hebben een mooi maar zwaar leven.
 
 
 
 
 


Reacties

  1. Haha.
    Ik las laatst dat uit onderzoek is gebleken (!) dat het eerste toilet het schoonst is. Dit is het toilet die mensen meestal voorbij lopen.
    En was er niet eens een jonge meid die had onderzocht dat het water in de toiletpapier van de McDonalds schoner was dan ander openbaar water (of zoiets)....

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zeg een hoi!

Help! Wij schrijvers worden vermoord door de emoticon

150 spannende woorden. Een eitje!