Janneke Heimweg | Auteurspagina

En ja hoor. We hebben weer een gevalletje ‘negativiteit viert hoogtij’ gevonden. In ons eigen gemoedelijke Groningen, tijdens de bekendmaking van de nieuwe stadsdichter . Wat nou weer Onze wethouder van Cultuur, jong en enthousiast, heeft als afscheidsspeech voor de scheidende stadsdichter zelf een gedicht geschreven  (even doorscrollen) en droeg die voor tijdens de feestelijke avond. Wat origineel, dapper en inlevend zijn natuurlijk jouw eerste gedachtes hierbij. Maar nee, er zijn altijd weer mensen die daar wat van vinden. ‘Hij moet aftreden’ en ‘respectloos naar ons professionele dichters toe’ zijn zoal kreten. Hoe verzin je het. Moed moet  Ik vind dat zo jammer. Zelf heb ik meerdere malen onze jonge wethouder zien optreden bij officiële gelegenheden en altijd was hij vrolijk, nieuwsgierig en medelevend. Dus deze spontane actie in de vorm van een zelfgeschreven gedicht past goed bij hem. Hadden die gevoelige zielen dan liever een standaard ried...

Ik ben water. Van sterrenbeeld en van karakter. Daar ben ik blij mee. Waarom in hemelsnaam zul je denken (als je al niet na deze eerste bekentenis bent afgehaakt). Omdat water zijn heel handig is. Het botst niet, het is flexibel en het is van levensbelang. Van de week bedacht ik me dat deze eigenschap goed past bij schrijvers. Eigenlijk zouden alle schrijvers water moeten zijn. Zij hebben daar veel baat bij. Ben jij geen water? Geen nood, ik laat je zien hoe je dat wordt. Van levensbelang Als schrijver is het van groot belang dat je met kritiek (oké, ‘feedback’ klinkt aardiger maar het blijft hoe dan ook gewoon kritiek) kunt omgaan. Je moet luisteren naar zij die er verstand van hebben, het in je opnemen en het vertalen naar jouw schrijfwerk. Stel als je zou ontvlammen of als een rotsblok alles van je zou laten afketsen, dan heb je daar niets aan en word je nooit een betere schrijver. Meegaand Ben je eenmaal binnen bij een uitgever dan zul je diens be...

Welk nieuwsbericht heb je liever: - Olifantje geboren in dierenpark Emmen. - Olifantje overleeft geboorte niet. Nou? Ik durf te wedden dat je voor de eerste gaat. Logisch, iedereen heeft liever goed nieuws. Liever slecht Dan nu mijn punt. Waarom heeft het slechte nieuws dan zo vaak de overhand? In bijvoorbeeld het NOS journaal prefereert men het geven van slecht nieuws met daarbij een zo negatief mogelijke benadering. Is het bericht onverhoopt positief dan graaft men net zo lang totdat er iets negatiefs gevonden is wat dan met veel bombarie gepresenteerd wordt. Waarom!? Zo voed je de collectieve verontwaardiging. Terwijl er ook de kans is ons een positievere kijk op het geheel te geven. Daar worden we toch allemaal een stuk blijer van. Natuurlijk weet ik dat de wereld heus niet altijd positief is, maar het is aan de brenger van dat nieuws er toch een hoopvolle draai aan te geven, en die is er heus wel als je de moeite neemt erover na te de...