Help, mijn schrijftijd verdwijnt!
Hoera, er is weer eens een ouderwetse schrijftwijfel
waarover ik mijn hart hier moet luchten. Het heeft te maken met het verstrijken
van de tijd, van het leven. Met de jeugd van tegenwoordig.
Namelijk, mijn lieve kleine schatten worden groot.
Eigenlijk sinds de geboorte van mijn oudste, bijna vier jaar
geleden, schrijf ik. Mooi overdag, thuis op de bank als meneertje lag te
slapen. En wat sliep hij veel in het begin, uren achter elkaar. Mooie schrijfuren
voor mij dus.
Inmiddels slaapt hij nog eén slaapje van twee uren, en als
ik geluk heb soms drie uren. Fijn dus.
Toen de jongste erbij kwam, ging mijn schrijfritme gewoon
door. Ook zij slaapt tegenwoordig een slaapje van ongeveer drie uren. Je merkt,
ik ben een gezegend mens.
Een mooie bijkomstigheid van dit schrijfritme is, dat
als mijn kinderen wakker zijn, ik niet hoef te schrijven. Natuurlijk schrijft
mijn hoofd rustig verder tussen het opvoeden door, maar ik kan fysiek gezien
mijn volle aandacht bij mijn kinderen houden. Zij komen op de eerste plaats en
als mams net drie uren geschreven heeft, is het dus gezellige quality time met elkaar.
Maar nu dient zich een probleem, of twijfel, aan. De oudste
slaapt steeds minder, natuurlijk hij wordt ouder en wat verwacht ik dan, dat
hij op zijn zestiende nog steeds tussen de brommers zijn middagslaapje houdt?
Dit feit betekent wel dat ik dus mijn drie schrijfuren per
dag mis. Ik ben nog steeds van mening dat ik niet wil schrijven als de kinderen
wakker zijn, want ik ben tenslotte 100% moeder en mijn kinderen gaan altijd
voor. Klinkt misschien saai, maar zo zie ik dat.
 |
Ik weet van een twittervriendin dat zij schrijft tussen haar
kinderen, dit vind ik erg knap. Misschien dat ik dat dus in de toekomst ook ga
doen. Aan dat idee moet ik nog wel wennen.
Hoe doe jij dat? Heb jij altijd tijd voor schrijven? Heb jij
je schrijfprincipes al eens overboord moeten gooien? En hoe voelde dat?
Wanneer je in het vliegtuig zit, en er is een noodgeval, moet je als ouder altijd eerst bij jezelf het zuurstofmasker opzetten voordat je dat bij je kind doet. Zo kun je het ook zien met schrijven. Schrijven is jouw zuurstof en je hebt het nodig.
BeantwoordenVerwijderenMisschien kun je beginnen met één uurtje schrijven terwijl zij zich op de één of andere manier zelf vermaken?
Je bent alleen maar een prettigere moeder voor hen wanneer je ook jezelf geeft wat je nodig hebt. Anders wordt de druk te hoog, word je misschien kribbig en daar hebben je kinderen ook niets aan. Toch?
Succes!
Hoi, ik heb je nog niet bedankt voor je reactie. Bij deze;-) Erg mooie vergelijking schrijf je hierboven, die zal ik onthouden.
VerwijderenSchrijfse!
Ben ik die twittervriendin? ;-) Ik schrijf dus idd tussen mijn kroost. Gaat lekker. Maar ik kan erg snel switchen tussen verhaal en kinderen (ja, zij gaan altijd voor), en ik reken er altijd op dat ik niet langer dan vijf minuten ongestoord kan schrijven. Soms baal ik er wel van hoor, dan moet ik me op een lastig stuk concentreren en dat wil niet altijd als ik drinken moet inschenken, een kind moet troosten, een luier moet verschonen of een ruzie moet sussen. Ik heb alleen geen andere oplossing. 's Avonds ben ik te moe, overdag ben ik moeder. ;-) Is het een idee om je schrijftijd te beperken? Dat de kinderen dan wel voorrang hebben als er iets is, maar dat ze in principe op dat moment zichzelf moeten vermaken? Volgens mij heb ik hier inmiddels een heel epistel van gemaakt. Succes met wennen aan het veranderende ritme. En heus, ik vind het vaak genoeg lastig. ;-)
BeantwoordenVerwijderenMijn schrijfritme is door de jaren heen vaak veranderd. Vroeger, als kind, schreef ik elke avond voor het slapen gaan in mijn dagboek of 's middags toen ik nog eindeloos veel tijd had.
BeantwoordenVerwijderenEen paar jaar geleden schreef ik elke maandagochtend op mijn vrije dag, maar toen kwam ik een beetje vast te zitten met het verhaal en zat ik elke maandagochtend maar wat te turen naar het papier of beeldscherm.
Sinds ik moeder ben geworden, vier jaar geleden, zit er helemaal geen ritme meer in het schrijven. In het begin schreef ik dingen in een dagboek om alles wat ik voelde op te schrijven, dat voelde toen noodzakelijk.
Mijn kinderen sliepen heel veel, maar in die tijd moest ik alles weer paraat hebben voor wanneer ze wakker zouden worden, want dan begon de verzorging weer. Of ik sliep zelf ook :-)
Het enige wat ik weet is dat wanneer een wens zo groot wordt dat het een verlangen wordt, dat je dan niet anders kunt. En dan vind je weer een nieuw ritme. Isabel Allende schreef 's nachts, wanneer haar kinderen sliepen. Ik heb mijn slaap nodig en schrijf 's avonds een half uurtje.
Wie weet komt voor jou een nieuw ritme wanneer de oudste naar school gaat?