Dans la maison

Hieronder te lezen mijn 400 woorden voor de verhalenwedstrijd van Literair Nederland naar aanleiding van de film 'In het huis' ('Dans la maison'). Helaas geen prijs.


In het huis (door Janneke Heimweg)

Op mijn tenen sta ik nu. Nog steeds kan ik niet in de keuken kijken. Ik zucht, verleng in gedachten mijn tenen. Niets. Wel ruik ik vis, natuurlijk geen vlees op vrijdag. Gerammel van potten en pannen. Binnen lacht Stefan, hard, nu nog wel.
‘Vertrouw op mij’, had hij gezegd. Mijn beste vriend, hij wist dat ik mijn hele leven niets anders gedaan had.
Ik ren naar de achterdeur van het herenhuis en beklim de geveltrap.

‘Je moet het doen tijdens het eten’, had Stefan gezegd, ‘dan is iedereen in de eetkeuken, jij kunt ongestoord naar binnen. Ik zorg dat de keukendeur dicht is. Kind kan de was doen.’
Eigenlijk was het mis gegaan tussen ons toen hij mijn grote liefde zoende. Als vrienden deelde je alles, dus deed ik eerst niet moeilijk. Maar toen hij ook met haar naar bed ging, in mijn kamer, begon er iets te borrelen in mij.
Toen bleek dat de hele klas er van af wist en dat Stefan inmiddels weer bezig was met een ander meisje, werd ik kwaad. Ik confronteerde hem met mijn gevoelens; verzweeg mijn laptop, met webcam die aan had gestaan. Ook waarschuwde ik voor zijn strenggelovige vader, maar hij lachte me telkens uit. Vroeg wanneer we weer gingen varen. In mijn boot. Met mijn buitenboordmotor, die hij had gesloopt. Ook daar had hij lacherig over gedaan, iets geroepen over de verzekering.
Mijn vader was woest, ik kreeg huisarrest en een half jaar geen zakgeld. Maar ik zweeg.

Nu is het genoeg. Stefan wil dat ik vanavond de antieke pendule steel, dat ik het ding verkoop zodat hij een scooter kan kopen. Hij is gek.
Ik moet hem laten denken dat ik gehoorzaam. Dus knipoogde ik zojuist, toen hij de keukendeur sloot en ik de hal in liep.
De DVD zit geklemd tussen mijn broekriem. Zijn vaders kantoor, de computer, dat is mijn doel. Vette pech voor Stefan dus. Zou hij uit huis gezet worden, als zijn vader de schokkende beelden ziet?

Vanuit de keuken is alleen de stem van de vader hoorbaar, hij bidt hardop. De gezinsleden volgen.
Ik sluip de trap op, langs de slaapkamer van Stefan naar het kantoor. De zware eikenhouten deur open, onder Jezus door, richting het grote bureau. De computer staat nog aan, ik druk de DVD er in. Open het bestand, zet de speakers luider en druk op ‘play’ en ‘repeat’.
Eet smakelijk.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Zeg een hoi!

Help! Wij schrijvers worden vermoord door de emoticon

150 spannende woorden. Een eitje!