Dans la maison
Hieronder te lezen mijn 400 woorden voor de verhalenwedstrijd van Literair Nederland naar aanleiding van de film 'In het huis' ('Dans la maison'). Helaas geen prijs.
In het huis (door Janneke Heimweg)
Op mijn tenen sta ik nu. Nog steeds kan ik niet in de keuken kijken. Ik zucht, verleng in gedachten mijn tenen. Niets. Wel ruik ik vis, natuurlijk geen vlees op vrijdag. Gerammel van potten en pannen. Binnen lacht Stefan, hard, nu nog wel.
In het huis (door Janneke Heimweg)
Op mijn tenen sta ik nu. Nog steeds kan ik niet in de keuken kijken. Ik zucht, verleng in gedachten mijn tenen. Niets. Wel ruik ik vis, natuurlijk geen vlees op vrijdag. Gerammel van potten en pannen. Binnen lacht Stefan, hard, nu nog wel.
‘Vertrouw op mij’, had hij gezegd. Mijn beste vriend, hij
wist dat ik mijn hele leven niets anders gedaan had.
Ik ren naar de achterdeur van het herenhuis en beklim de
geveltrap.
‘Je moet het doen tijdens het eten’, had Stefan gezegd, ‘dan
is iedereen in de eetkeuken, jij kunt ongestoord naar binnen. Ik zorg dat de keukendeur
dicht is. Kind kan de was doen.’
Eigenlijk was het mis gegaan tussen ons toen hij mijn grote
liefde zoende. Als vrienden deelde je alles, dus deed ik eerst niet moeilijk. Maar toen hij ook met haar naar bed ging, in
mijn kamer, begon er iets te borrelen in mij.
Toen bleek dat de hele klas er van af wist en dat Stefan
inmiddels weer bezig was met een ander meisje, werd ik kwaad. Ik confronteerde
hem met mijn gevoelens; verzweeg mijn laptop, met webcam die aan had gestaan.
Ook waarschuwde ik voor zijn strenggelovige vader, maar hij lachte me telkens uit.
Vroeg wanneer we weer gingen varen. In mijn boot. Met mijn buitenboordmotor,
die hij had gesloopt. Ook daar had hij lacherig over gedaan, iets geroepen over
de verzekering.
Mijn vader was woest, ik kreeg huisarrest en een half jaar
geen zakgeld. Maar ik zweeg.
Nu is het genoeg. Stefan wil dat ik vanavond de antieke
pendule steel, dat ik het ding verkoop zodat hij een scooter kan kopen. Hij is
gek.
Ik moet hem laten denken dat ik gehoorzaam. Dus knipoogde ik
zojuist, toen hij de keukendeur sloot en ik de hal in liep.
De DVD zit geklemd tussen mijn broekriem. Zijn vaders
kantoor, de computer, dat is mijn doel. Vette pech voor Stefan dus. Zou hij uit
huis gezet worden, als zijn vader de schokkende beelden ziet?
Vanuit de keuken is alleen de stem van de vader hoorbaar,
hij bidt hardop. De gezinsleden volgen.
Ik sluip de trap op, langs de slaapkamer van Stefan naar het
kantoor. De zware eikenhouten deur open, onder Jezus door, richting het grote
bureau. De computer staat nog aan, ik druk de DVD er in. Open het bestand, zet
de speakers luider en druk op ‘play’ en ‘repeat’.
Eet smakelijk.
Reacties
Een reactie posten