Pageviews of provinciebelang?

Zoals jullie weten ben ik de laatste weken druk met blogs schrijven. Even geen korte verhalen dus, maar columnachtige stukjes over evenementen, boeken en mijn schrijfavonturen. Maar vandaag is het weer eens tijd voor een blog op persoonlijke titel.

Dankzij lieve vriendin A. kwam ik in contact met de ‘community manager’ van groningen.dichtbij.nl.

Op een regenachtige vrijdagmiddag in juni heb ik een kennismakingsgesprek met hem. Spannend. Ook omdat ik word verwacht op zijn kantoor in een oud pand omringt door rijksmonumenten. Vroeger keek ik altijd vol bewondering omhoog als ik voorbij fietste, nu mag ik naar binnen!

Vriendin A. komt ook (dus al minder zenuwen), ‘even gauw handje schudden met de nieuwe manager’ is haar gedachte, want zij schrijft immers al een tijdje voor de site.

Terwijl ik mijn regenpak uittrek komt de manager naar buiten. Nog even roken. We gaan onder een boom staan, zodat we iets minder nat worden. Ik stotter wat en zweet mijn hemd nat.

Gelukkig, daar is vriendin A. Met haar dreumesdochter in de draagzak! Ik lach breeduit en peil het gezicht van de community manager, duidelijk verrast door de aanwezigheid van die lieve meid. Maar hij laat zich niet kennen en neemt ons mee naar zijn kantoor.

Vriendin A. laat haar meisje rondkruipen, ik haal mijn notitieboek en pen tevoorschijn en de community manager serveert ons een drankje. Kortom, het is gezellig.

Over en weer vertellen we over onszelf, (hè, ik voel een handje op mijn knie), de manager vertelt over de website (hè, wie zit daar aan het snoer van mijn laptop) en we peilen wat we voor elkaar kunnen betekenen (hè, wat gebeurt daar onder de vergadertafel). Kortom, het is gezellig.

Vriendin A. is uitgepraat en vertrekt weer met haar mooie dreumesdochter, beiden zwaaien en dan ineens is het stil in de ruimte. Bij de community manager ontsnapt een zucht over zijn lippen. Ik ga rechtop zitten en neem een slok water.

‘Welke boeken wil je recenseren?’

‘Groningse boeken’, antwoord ik meteen, ‘of boeken van Groningse schrijvers, stad en provincie. We moeten onze literatuur promoten en het past goed bij jullie site, lijkt me.’

‘Dat kan, dat kan’, antwoordt hij voorzichtig, ‘maar je recensies moeten ook gelezen worden. We willen wel voldoende pageviews scoren.’ Hij draait zijn pen tussen zijn vingers en leunt achterover in zijn bureaustoel.

Ik voel me uitgedaagd en mompel iets over een tussenweg. Hij knikt en verandert van onderwerp.

Jee, zo gaan die kennismakingsgesprekken hier dus. Even slikken voor deze zolderkamertjesschrijver.

Wanneer ik de community manager voor de tweede keer spreek (ik mag mijn tweede boek recenseren van hoera, een Groningse schrijver en uitgegeven door een Groningse uitgeverij) vertelt de manager dat hij het zo leuk vindt dat wij de Groningse literatuur promoten…

Ik knik en glimlach. Zo gaat dat dus in deze webwereld.

Wat lees jij liever: een recensie over een bestseller of over een (nog) onbekend boek van een ‘kleine’ schrijver?