Alleen de onzijdige schrijver is perfect
In mijn blog van vorige week schreef ik over de karige aandacht voor vrouwelijke schrijvers. Ik beloofde ook dat ik de verschillen tussen thrillers van mannelijke –en vrouwelijke schrijvers zal bespreken.
De afgelopen week heb ik daarom van elk geslacht een literaire thriller gelezen. Samen met herinneringen aan andere thrillers die ik eerder las, merkte ik niveauverschil op (de schrijver leest), maar ook zeker gevoelsmatige verschillen (de lezer leest).
Kwaliteitsverschil
Sinds ik schrijf, lees ik anders. Dit is jammer, want ik kan niet meer onbevangen boeken lezen. Zo viel mij onmiddellijk het kwaliteitsverschil tussen vrouwelijke- en mannelijke schrijvers op. (ook al ben ik zelf vrouw)
De meeste thrillers van vrouwelijke hand lees ik in een ruk uit. Het verhaal is bloedstollend spannend, de personages ‘komen binnen’ en ik ben razend benieuwd naar de afloop. Geweldig dus.
Zou je denken.
Echter, nu ik zelf steeds meer leer over schrijven, merk ik dat in thrillers van vrouwelijke schrijvers dingen soms niet lekker lopen. Als lezer word ik vaak niet voor vol aangezien (zie blog: Ik ben niet achterlijk!), ploeter ik mij regelmatig door infodumps en worden verhaallijnen vaak aan het einde afgeraffeld.
Maar hoe kan het dan dat de meeste bekende thrillers (en bestsellers!), van Nederlandse bodem, door vrouwen geschreven zijn?
Lezen met verstand
Een thriller van mannelijke hand is duidelijk anders. Ik lees hardheid, cynisme en sarcasme en humor. De zinnen zijn mooier, meer literair wellicht en het plot is krachtiger of dwingender.
Maar ik lees dit soort boeken niet met gevoel (de hele avond op de bank, afgesloten van alles en iedereen) maar met verstand (even gauw voor het slapen, omdat het toch wel leerzaam is).
Komt dat omdat ik een vrouw ben?
Bouwstenen
In een van de reacties op mijn vorige blog werd het aantal vrouwelijke hoofdpersonen in thrillers van mannelijke schrijvers aangehaald. Het valt op dat thrillerschrijfsters zelden een mannelijke hoofdpersoon opvoeren. Andersom lijkt dit ook zo te zijn.
Dit verbaast mij niet. Schrijvers moeten zich inleven in hun hoofdpersoon, vaak is de hoofdpersoon opgebouwd uit stukjes van de schrijver zelf. Op een geloofwaardige manier inleven in het andere geslacht is moeilijk.
Mysterie ontrafeld
Is dat dan het verschil? Als ik mij wil laten meevoeren door een verhaal, even uit de werkelijkheid wil stappen, pak ik een thrillerschrijfster uit de kast.
En als ik dus mooie zinnen wil, puurheid en literatuur lees ik dan een mannelijke thrillerschrijver.
Kunnen we vanaf nu op deze manier het onderscheid bepalen? Of moeten we met z’n allen niet zo zeuren over verschillen tussen het schrijversgeslacht en gewoon genieten van alle spannende verhalen?
Hoe ga ik zelf nu verder? Ga ik met ‘Cum Laude’ voor een thriller die snel uitleest, aangrijpt en die de lezer zal onthouden. Of ga ik voor literatuur, mooie zinnen en ingewikkelde plots?
Of kan ik misschien beide? Lukt het me een onzijdige schrijver te zijn, en zo de perfecte thriller te schrijven?
Wat vind jij?
Lees je liever thrillers van mannelijke- of vrouwelijke schrijvers? En hoe zit dat met romans?
ik denk dat het er heel erg vanaf hangt wélke vrouwelijke thrillerschrijfsters je leest. Van de meeste Nederlandstalige heb ik inderdaad geen hoge pet op. Die worden alleen om de winst uitgegeven. Maar er zijn legio Amerikaanse en Britse die way better zijn dan heel veel mannen. Pas gelezen Gone Girl, en Cutting Season, beide cases in point. Gone girl ook nog half met mannelijke hoofdpersoon en uitstekend ingeleefd.
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je reactie. Ik heb mij in deze blog inderdaad alleen op de Nederlandse thrillerschrijvers (m/v) gericht. Ik zal binnenkort eens een Amerikaanse of Britse schrijver testen.
VerwijderenToch blijft het jammer, het niveau van de Nederlandse schrijvers. Ik zou bijna zeggen, waar begin ik aan;-)
Ik lees geen thrillers. En ik lees eigenlijk helemaal geen boeken die door mannen geschreven zijn. Eh ... bijna niet. Behalve als het historische romans zijn. Maar romantische verhalen ...
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je reactie. Historische romans zijn ook erg mooi. En zo leerzaam!
VerwijderenIk heb eigenlijk nog geen enkele thriller gelezen van een vrouw - en eigenlijk lees ik sowieso amper thrillers. Nicci French, dat heb ik graag gelezen - maar dat is een schrijverskoppel. Als ik dan afga op jouw onderscheid tussen man en vrouw, zou ik kunnen denken dat zij die balans hebben - maar dan zou ik nog eens een boek moeten lezen van hen om dat te controleren.
BeantwoordenVerwijderenDe romans die ik lees zijn op één na geschreven door mannen. Eigenlijk kan ik op Jane Austen na maar weinig vrouwelijke schrijfsters bedenken die in "de canon" voorkomen (om het maar zo te zeggen...)
Bedankt voor je reactie. Nicci French zou inderdaad 'the full pakkage' moeten hebben. Misschien vloek ik nu hoor, maar al schrijvende denk ik soms wel eens dat romans een hoger niveau hebben dan thrillers. En romans worden weer meer door mannelijke schrijvers geschreven. Is daar een verband?
Verwijderen(Leuke blogsite heb je trouwens)
Hé bedankt voor het complimentje, ik zie deze reactie nu pas.
VerwijderenIk denk overigens niet dat romans per definitie een hoger niveau hebben dan thrillers: er zijn volgens mij net zo goed literaire thrillers als literaire romans en net zo goed niet-literaire thrillers als niet-literaire romans. Ik vind het eigenlijk soms verrassend dat er meer mannelijke schrijvers zijn. Stiekem vraag ik me dan af of de manuscripten van mannen niet gewoon gemakkelijker worden uitgegeven. Dat zou een interessant onderzoek zijn! Als ik namelijk de blogs overloop die ik volg, dan merk ik dat het vooral de meisjes zijn die op hun blogs zeggen dat ze (professioneel) willen schrijven.
Ha, deze blog had ik gemist door mijn sociale-media-stilte. ;-) Ik lees graag boeken van mannelijke schrijvers en precies vanwege de kenmerken die jij in je blog al noemt. Van Nederlandse thrillerschrijvers, m/v, (geef toe, ken er misschien te weinig) heb ik ook geen hoge pet op. Geef mij maar een boek van een Scandinavische schrijver.
BeantwoordenVerwijderenIk merk zelf trouwens dat ik vnl vrouwelijke hoofdpersonages heb. Moet ik toch eens veranderen, maar wat je al zegt: ik leef me nu eenmaal makkelijker in een vrouw in.