Hoera! De eerste versie is klaar
Het is zover. De laatste scene, de laatste zin en de laatste punt. DE EERSTE VERSIE VAN ‘ CUM LAUDE ’ IS AF! Mijn allereerste manuscript. Wat een geweldig gevoel; trots en blij en vrolijk. Alles ben ik op dit moment. Maar het voelt ook gek, vreemd. Als een soort gat, wat natuurlijk helemaal geen gat is omdat het manuscript nog lang niet klaar is. Eureka! Het besef dat ik met de slotscène bezig was, drong vorige week plotseling tot me door. Dat klinkt misschien vreemd, ik ben toch immers zelf de schrijver die bepaalt wat er in het verhaal gebeurt. Maar wij schrijvers worden regelmatig door onze personages bij de kladden genomen, de hoofdpersoon is dan de baas. En vorige week donderdag was daar het eureka moment. Het plot was me compleet duidelijk. Ineens schreef ik de laatste scène. Zo bijzonder! Een grote grijns op mijn gezicht, snelle ademhaling, dito hartslag, het is niet niks een manuscript schrijven. En toen ben ik midden in die laatste scène gestopt. Ik wilde