Column | Braindrain is zo gek nog niet

Deze column schreef ik voor een wedstrijd van de Leeuwarder Courant. Helaas won ik geen publicatie. Nu een plaatsje op mijn blog. ‘Wat moet je dáár nou?’ Hoe vaak ik die vraag gehoord heb, toen ik als Friezin aankondigde naar stad Groningen te verhuizen, is ontelbaar. ‘Werken’, was steevast mijn antwoord, ‘en de liefde vinden.’ Na mijn studententijd moest ik zo nodig de wijde wereld in. Dus vetrok ik, naar Groningen. Want ja, als je iets doet moet je het goed doen. Zo was mijn gedachte. Ook ik ben er dus een van de braindrain , een haast poëtisch woord voor het wegvluchten van hersenen naar de stad. En daar zitten we dan. Met z’n allen, zo gezellig intelligent te zijn. We wonen en werken letterlijk boven op elkaar en staan dagelijks in lange rijen te drammen om op onze intellectuele werkplek te komen. Ondertussen loopt het platteland leeg. Een dramatische situatie, zou je denken. Maar dat valt mee! De rust en ruimte buiten de stad zijn een ...