Janneke Heimweg | Auteurspagina

O, wat is het toch fijn om naar een schrijversavond te gaan. Het was alweer een tijd geleden, want wie een boek schrijft moet offers brengen, maar gisteravond was ik er dus bij. Bij de ‘ Prozaclub’ in de Kroeg van Klaas . Hoera wat heb ik veel opgestoken, en wat is mijn schrijfmotor weer lekker op gang gekomen. Leve onze taal Zo leerde ik over de term ‘ slow reading’ . Als tegenhanger van het jachterige internetlezen. Wat geweldig! Ik vrees de dag dat we alleen nog maar in emoticons communiceren en dat ik mijn thriller Cum Laude dus moet vertalen naar (bewegende) plaatjes. Wat is slow reading ? Het artikel ‘Slow reading, langzaam lezen tegen de stress ’ op mustreads.nl vertelt hoe het werkt. Dus alle afleidende apparaten uitzetten, een boek pakken en op de traditionele manier de zinnen (elk woord proevend) lezen van links naar rechts (en dus niet zo snel mogelijk de tekst scannen als een letter F zoals we op internet doen). Schrijv...

Om precies te zijn drie dagen was ik in de wetenschap dat ik behoorde tot een familie met vijf generaties. Ik vond dat wat. Heel wat. Op alle fronten. Begin april sprak ik met mijn oma over de vrouw die aan kop van onze levende stamboomlijn stond. Mijn overgroottante, geboren in 1911, was op dat moment 103 jaar en zou haar 104de verjaardag niet halen. Fascinatie alom Ik heb wat met oude mensen. In mijn verhalen is er steevast een rol voor een opa of oma van de hoofdpersoon. Zo ook in mijn thriller Cum Laude. Respect heb ik voor ze, ze ontroeren me met hun fragiele lichamen. Af en toe frons ik om ze omdat ze net iets te stellig het verkeerde beweren. Maar bovenal ben ik nieuwsgierig, naar hun verhalen. Naar de dingen die ze gezien hebben. Gevoeld en geroken, al die decennia geleden. Dappere dames Zo vaak mogelijk praat ik met mijn oma’s over hun leven, als hardwerkende huisvrouwen die floreerden in een wereld zo anders als de mijne. Of als, en dat is misschien n...