Janneke Heimweg | Auteurspagina

Tot dit inzicht ben ik onlangs gekomen. En wat geeft dat een rust. Heerlijk! Schrijven is een hobby Schrijven is leuk Schrijven is ontspanning Schrijven mag Eigenlijk schrijf ik nog niet zo heel lang. Halverwege 2011 deed ik mijn eerste cursus en stuurde ik af en toe eens wat op naar een schrijfwedstrijd. Heel vrijblijvend allemaal en vooral heel leuk en ontspannen. Dit ging het jaar daarop zo door, en ik las er gezellig een fijn schrijfboek bij. In 2013, toen ik het absurde idee kreeg om een heel boek te gaan schrijven , kwam het er op aan. Ik moest het geleerde in praktijk brengen. Maar hoe in godsnaam, en vooral wanneer? Schrijvers zijn belangrijke mensen Van die o zo fijne schrijfboeken leerde ik dat ‘je schrijft vanuit een innerlijke drang’. Je moet ‘geloven in je verhaal’ en ‘alleen jij kan dit verhaal zo schrijven, zoals het vertelt moet worden’. En nog meer van dit soort opjuttende onzin. Want o, wat vinden wij schrijvers onszelf belangri...

Wat is er mis met deze titel? Precies, er staat twee keer hetzelfde. Stom is dat, en nutteloos. Dat snapt iedereen, toch? Iedereen behalve ik, zo lijkt het. Want in mijn verhalen en manuscript schrijf ik vaak twee keer hetzelfde, maar dan in andere bewoordingen. Of ik leg een beeld dat ik neerzet met woorden nog eens uit in een opvolgende zin. Bijvoorbeeld: “‘Verrassing oma, voor u.’ Ik loop langs haar heen de kamer in. De thee staat al ingeschonken op tafel. Oma is goed voorbereid.” Deze zin schreef ik in mijn korte verhaal voor de verhalenwedstrijd 2014 van de UK Groningen. Goddank ging het verhaal nog naar een aantal proeflezers, die deze zin (en nog meer van zulke) er feilloos uitpikten. Oogkleppen Om eerlijk te zijn was ik me er eerder niet zo van bewust dat ik zulke zinnen schrijf. Ik vroeg mij dan ook af waarom doe ik dat? Het kan toch niet zo zijn dat ik aan de lezer twijfel, of die wel slim genoeg is om mijn zin in een keer te begrijpen. Eerder sc...