Schrijfjaaroverzicht 2013
Op de valreep mijn schrijfjaaroverzicht van 2013. Terwijl 2012 vooral een leerjaar was, waarin ik van alles aanpakte en uitprobeerde, oftewel mijzelf ontdekte in het schrijven, was 2013 meer een jaar van de
verdieping.
Thrillerdebuut
Zo schrijf ik sinds januari 2013 aan mijn thrillermanuscript Cum Laude. De eerste versie is inmiddels alweer een tijd klaar en ik ben
druk bezig met de tweede versie. Herschrijven en alsnog het fundament van het
verhaal opbouwen. Dus eigenlijk is 2013 ook een leerjaar, want bij een
eventueel tweede manuscript begin ik natuurlijk als eerste met dat o zo belangrijke
fundament. Maar goed, al doende leert men, zo blijkt ook hier.
Wat de plannen zijn voor Cum Laude in 2014 is nog
vaag, dit hangt allemaal af van hoe snel ik kan herschrijven. In ieder geval heb ik half februari 2014 een deadline om zo veel
mogelijk van mijn manuscript in te leveren voor proeflezen.
UK-verhalenwedstrijd
Begin 2013 schreef ik een kort verhaal ‘Nieuwe vrienden’
voor de verhalenwedstrijd van de universiteitskrant van de RuG. Ik zat bij de
laatste tien, wat me sowieso een publicatie opleverde in de mooie bundel
‘#Overleven’ met een hele spannende prijsuitreiking als afsluiting.
Voordracht van eigen
column
Ik weet nog goed hoe hysterisch blij ik was toen ik gevraagd
werd om een eigen column ‘Waarheid als een koe’ voor te dragen bij Silo Passage in het voorjaar van 2013. Natuurlijk was ik ook direct
verschrikkelijk zenuwachtig, maar wat had ik er zin in. Het werd een supermooie
avond, waarop ik zelfs een fan ontmoette.
Hendrik de
Vriesstipendium
Een groot deel van mijn schrijftijd heb ik in 2013 besteed
aan het schrijven van mijn werkplan voor het Hendrik de Vriesstipendium. Een
zeer leerzame bezigheid, dat uiteindelijk resulteerde in een geweldig spannende, maar ook mooie middag zonder prijs.
Thrillerproject
Marionet
Samen met schrijfster Olga Hoekstra schrijf ik sinds oktober
2013 aan de schoolpleinthriller Marionet. Elke week publiceren we twee
nieuwe hoofdstukken op de gelijknamig blog. Buiten dat het ontzettend leuk en
leerzaam is, krijgen we elke week weer veel leuke reacties op onze thriller,
die hopelijk uitgroeit tot een volwaardig boek.
Schrijven voor het
goede doel
Een hartstikke mooi initiatief van schrijfster Lilian
Schneider was een verhalenbundel schrijven voor het goede doel. Ze vroeg of ik
mee wilde schrijven, een hele eer dus, en zo geschiedde. In februari 2014 zal de verhalenbundel ‘Overgave’ gepresenteerd worden.
En 2014?
Zal hoop ik het jaar worden waarin mijn thriller Cum Laude
het levenslicht mag zien. Ook zijn er leuke plannen voor een schrijfwedstrijd
rond Bommen Berend, waarbij ik nauw betrokken zal zijn. En wil ik graag weer eens een
schrijfcursus volgen, want uiteindelijk ben je ook als schrijver nooit
uitgeleerd.
Jij hebt niet stil gezeten ! Ik wens je een geweldig 2014 toe met veel schrijfplezier :-) Dat zorgt voor leesplezier voor ons.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Mieke, een mooie kijk geef je op de verhouding schrijver/ lezer.
BeantwoordenVerwijderenMijn hoogst waarschijnlijk favoriete zinsnede ooit, zoals beloofd op Twitter. Uit 'The Great Gatsby' van F. Scott Fitzgerald, met een huis-tuin-en-keukenvertaling erachteraan.
BeantwoordenVerwijderen"Daisy looked at Tom frowning and an indefinable expression, at once definitely unfamiliar and vaguely recognizable, as if I had only heard it described in words, passed over Gatsby's face."
"Daisy keek naar Tom, die fronste, en een niet te definiëren uitdrukking, tegelijkertijd uiterst onbekend en ietwat herkenbaar, alsof ik het alleen kende van gesproken woorden, was te lezen op Gatsby's gezicht."
Als ik dan toch bezig ben; ik ben nu een ander boek van hem aan het lezen (Tender is the Night) en word langzaam verliefd op de manier waarop hij beschrijvingen kan doen. Ik probeer het niet zelf (ik weet niet of dit nu nog zou kunnen), maar de definitieve wijze waarop hij achteloos zinnen aaneen kan rijgen waarin hij in feite niks zegt maar wel een acurate beschrijving geeft, is wel een inspiratie. Vooral deze twee zinnen, waarvan ik het begin goed vind, maar waar ik tegen het einde bijna een staande ovatie wil geven. Ik heb dit hoofdschuddend gelezen (twee of drie keer voor ik alles snapte) met niks dan bewondering. Ik ken niemand die zo kan schrijven. Fragment uit Tender is the Night:
"She was about twenty-four, Rosemary guessed-her face could have been described in terms of conventional prettiness, but the effect was that it had been made first on the heroic scale with strong structure and marking, as if the features and vividness of brow and coloring, everything we associate with temperament and character had been molded with a Rodinesque intention, and then chiseled away in the direction of prettiness to a point where a single slip would have irreparably diminished its force and quality. With the mouth the sculptor had taken desperate chances-it was the cupid's bow of a magazine cover, yet it shared the distinction of the rest."
"Ze was ongeveer vierentwintig, dacht Rosemary-haar gezicht zou omschreven kunnen worden als doodgewone schoonheid, maar het effect was dat het gemaakt was op een heroische schaal met sterke structuren en kenmerken, alsof de trekken en levendigheid van kleuren en lijnen, alles wat we normaal gesproken associeren met temperament en karakter, was weggekneed met een Rodin-achtige ingeving, en stukje voor stukje weggebeiteld in de richting van schoonheid tot het punt waar het kleinste foutje de kwaliteit en kracht onherstelbaar hadden weggevaagd. Met de mond had de artiest een gigantisch risico genomen-de curven van de bovenlip hoorden thuis op de cover van een magazine, maar deelden tegelijkertijd het onderscheidende karakter van de rest."