Ik ga niet voor 2014, ik ga voor het verhaal!

Vandaag ben ik tot een buitengewoon inzicht gekomen. Het verhaal van Cum Laude staat centraal. En dus niet de schrijver met haar uitgeefdrang of een marketingtechnisch goede periode om uit te geven (als dat überhaupt gaat lukken in deze tijd.)

Halleluja

Hier spreekt een zeer opgeluchte schrijver, die zich eerder deze dagen door factoren van buitenaf (oké, en deels van binnenuit) liet opjutten.

De briljante blog van schrijver Marcel van Driel en een goed gesprek met het thuisfront lieten mij gisteren de ogen openen. Het gaat dus om het verhaal dat je wilt vertellen. Alleen als je zelf meer dan 100% tevreden bent, dan moet je naar buiten komen met je manuscript. Anders heb je voor altijd spijt. En als debutant geldt natuurlijk: debuteren kun je maar een keer.

Fans

Maar ik had tijd nodig om tot dit inzicht te komen. Want ik liet mij leiden door enthousiaste mensen om mij heen die zeiden: ‘jouw boek komt in 2014 uit, toch?’ Natuurlijk, dromer als ik ben, knikte ik blij en vertelde trots dat ik al een heel eind ben.

Om er meteen achteraan te vermelden dat er ook nog heel veel moet gebeuren. ‘Daar heb je dan nog een heel jaar de tijd voor’, antwoordden de verschillende enthousiastelingen unaniem.

Nee lieve mensen, zo werkt het niet. Eventuele uitgevers die mijn Cum Laude willen uitgeven moeten voor een bepaalde periode het hele manuscript gelezen hebben om te kunnen zeggen of ze het willen uitgeven. En aangezien ik niet de enige ben met uitgeefdrang en er nog vele redactierondes zullen plaatsvinden is die periode vaak al halverwege het jaar.

Research

Dat is snel. Heel snel voor deze schrijver die nog heel veel research mag doen, nog met markante figuren om de tafel mag om hun verhalen nog beter tot hun recht te laten komen en wil dat de boodschap goed naar voren komt.

Want het gaat in het geval van Cum Laude niet alleen om een spannende thriller, het gaat om de dieperliggende gedachte, en die mag niet ondersneeuwen door de spanning van het verhaal en al helemaal niet doordat de schrijver geen geduld heeft en graag haar werk wil presenteren.

Conclusie

Dus de stand van zaken is dat ik half februari ongeveer de helft van mijn manuscript bij een meesterlijke thrillerschrijver mag inleveren (geluksvogel die ik ben), zodat ik een idee ga krijgen of alle verhaallijnen goed lopen en of ik op de goede weg ben.

En dan ooit, misschien in 2014 of anders in 2015 (of misschien wel helemaal nooit, als ik geen enkele uitgever zo gek krijg) komt mijn Cum Laude naar buiten als een stevig bouwwerk waar ik trots op mag zijn. En waar jullie hopelijk dan veel leesplezier aan zullen beleven.