Wat moet een schrijver op een zomerfestival?


Uitzicht vanaf het muziekpodium op de plantsoenvijver
De komende tijd (van 16-08 t/m 26-08) zal mijn blog in het teken staan van het Noorderzon festival. Voor verschillende sites mag ik hierover bloggen, en recensies schrijven.
Hoera, het is dus feest de komende twee weken. Want het schrijven over dit festival betekent dus dat ik ook veelvuldig al dit moois ga bezoeken en beleven.

Inmiddels heb ik een voorlopige planning gemaakt, vrienden ingeschakeld en oppas geregeld. Ik ben er zo goed als klaar voor!

Hieronder geef ik jullie een indicatie van de interessante voorstellingen. Allereerst natuurlijk Literaturia, als lees- en schrijffreak, is dit podium voor mij natuurlijk een must.

1) Annemarie de Gee - Kamermensen (PREMIERE)
Kamermensen is de theatervoorstelling van het gelijknamige prozadebuut van theatermaker Annemarie de Gee. In september 2012 verschijnt haar verhalenbundel Kamermensen bij Atlas Contact.

2) De Jagers (Renske Jonkman, Eva Meijer, Sterre van Rossem, Delphine Lecompte en Flux) - Thanatos & Eros. In twee voorstellingen verkennen de jagende schrijfsters, de thema's thanatos en eros.
Zij worden op piano begeleid door Irene Wiersma, dichteres en het kloppend hart van de Groningse formatie Flux.

3) Die Toffe Gasten - Super en Geweldig (PREMIERE)
Het cabareteske schrijversduo, Karel ten Haaf en Stefan Nieuwenhuis uit Groningen, presenteren o.a. hun overzichtswerk Broeder Hans en de 280-delige dichtbundel Kommavarianten, die beide binnenkort bij Uitgeverij Kleine Uil verschijnen.

Natuurlijk is er nog veel meer te beleven in de Desdemona tent op Noorderzon, zie hier het volledige programma van Literaturia. 

In ‘Het Paleis’ wordt Noorderzon gevierd met het programma ‘Net Naast Noorderzon’. Tien dagen feest met tentjes, rare karren, een bikini haken of breien en nog veel meer.
Ook zijn er voordrachten van de Schrijversvakschool Groningen en gaat men Privé bij Passage (in het kantoor van Uitgeverij Passage)

Jullie begrijpen, de komende tijd ga ik feesten én schrijven. Wat wil een mens nog meer!



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zeg een hoi!

Afbeelding
Eens in de zoveel tijd ben ik in de veronderstelling dat ik met mijn schrijfsels de wereld kan verbeteren. Zo ook vandaag.  Heel simpel, met ‘zeg eens hoi’ tegen onbekenden. Of ‘goedemorgen’ als het allemaal te amicaal voor je wordt. In de stad Zelf woon ik in de stad. Ik heb daar voor gekozen want ik hou van de anonimiteit. Maar soms is het me allemaal net iets te. Dan voel ik me een mol. Die alleen maar zo snel mogelijk van A naar B fietst of loopt zonder echt te kijken. Dat laatste is weer funest voor een schrijver, maar dat is een ander verhaal . Hoi-dag Gister was weer zo’n dag, dus begon ik gelijk al onderweg naar de school van mijn zoon met ‘hoi-en’. Wat heerlijk was dat weer. Ik werd er vrolijk van, voelde me gezien en moest inwendig lachen om de verbaasde blikken en de weifelende groet terug. Maar wat nog leuker was, de glimlach die op het gezicht van mijn te begroeten voorbijganger verscheen. Een aanstekelijke lach die er voor zorgde dat ik de
Meer lezen

Help! Wij schrijvers worden vermoord door de emoticon

Afbeelding
De emoticon zegt meer dan duizend woorden. Met deze zin is mijn blog eigenlijk al klaar. Maar omdat ik geen emoticon ben en van woorden hou ga ik nog even door. Emoticons zijn niet meer weg te denken. Bang dat onze woorden niet goed overbrengen wat we bedoelen plaatsen we te pas en te onpas zo’n (al dan niet bewegend) plaatje achter onze zinnen. Funnest! Voor het geschreven woord en dus voor ons als schrijvers. Want wat is er mooier dan zoeken naar het juiste woord om net dat ene gevoel te beschrijven. Maar die tijd gunnen we onszelf niet meer. En dankzij die oneindige database aan gezichten van Emoji  verleren we het. Zonde! See-No-Evil Monkey Taalloze toekomst Zou Emoticons onze nieuwe taal worden? Over vijftig of honderd jaar? Wereldwijd dezelfde? In boeken geen woorden meer maar simpele plaatjes? Nooit meer dat mooie gedicht lezen, dat de essentie blootlegt. We gebruiken tenslotte ook al met liefde de omhoogstekende duim met de geniale woorden ‘vind
Meer lezen

150 spannende woorden. Een eitje!

Afbeelding
Al een paar dagen ben ik bezig met de 'René Appel schrijfwedstrijd' van Uitgeverij Anthos | Literaire thrillers. We moeten, als deelnemer, een bestaand fragment (door de meester zelf geschreven) afmaken. In slechts 150 woorden. Nou dat is makkelijk, hoorde ik om mij heen. Maar niets is minder waar. Het is een hel. Nou ja, bijna dan. Want wat is dat weinig, 150 woorden. Je kunt net niks. Je kunt nauwelijks een geschiedenis, dus motief voor een daad, kwijt. Je kunt de daad zelf niet kwijt. Niets, helemaal niets. Ik voel mij beperkt in alle opzichten. Dan doe je toch niet mee, zul je denken. Nee, dat kan natuurlijk ook niet. Want juist die weinige woorden geeft mij te denken dat ik dit wel moet kunnen. Deze wedstrijd. Geen ellenlange lappen tekst, geen moeilijke personages. Alleen een slot, en een plot. Ergens is het meedoen ook verslavend (ik blogde er al eerder over). Die wedstrijdspanning. Stel dat je wint. Twittervriendinnen meldden afgelopen week vrolijk
Meer lezen