Schrijfjaaroverzicht 2014 | Bezint eer ge begint


Zoals elk jaar ook nu een stukje bezinning en (kritisch) terugblikken op mijn schrijfactiviteiten.
Toen ik het schrijfoverzicht van 2013 publiceerde had ik grootse plannen voor 2014. Verwachtingen over het afronden van mijn manuscript Cum Laude, en er waren zelfs ideeën voor het volgen van een nieuwe schrijfcursus.
Niets van dat is gebeurd het afgelopen jaar.

Vreselijk!
Dat valt mee. Ik heb mijn herschrijftijd simpelweg onderschat. Ik dacht: dat doe ik wel even in een half jaar (hooguit). En dan doe ik gewoon nog een cursus ernaast. Ja ja, ambitieus is mijn middle name zo lijkt het.
Maar gelukkig ligt Cum Laude nu wel bij de laatste proeflezer en is daarna klaar voor vervolgstappen.

Op de radio!
Wat dan wel?
Zo was er de publicatie van crowdwritingproject ‘Overgave’. Wat hebben we veel plezier beleefd hieraan. Ik was zelfs in een heuse radio-uitzending met schrijfsters Rita Spijker en Lilian Schneider en had nog een telefonisch radio-interview. Zo ontzettend leuk was dat.

Weer een dichter als winnaar!
Ook dit jaar werd een verhaal van mij gepubliceerd in een verhalenbundel van de Universiteitskrant Groningen. En ook dit jaar werd ik niet de winnaar maar een aardige dichteres wel.

Stiekem…
- Deed ik toch mee aan drie schrijfwedstrijden (oké, ik had beloofd dat niet meer te doen). Van een wedstrijd is de uitslag nog niet bekend, dus wie weet…

- Stuurde ik voor het eerst een gedicht in voor een dichtwedstrijd, van mijn werkgever. De prijs was huisdichter 2015, dus een grote eer. Helaas won ik niet, maar is mijn gedicht wel tentoongesteld in de hal waar dagelijks honderden mensen langslopen. Toch trots…

Mijn gedicht: Blozend blad
- Hebben Olga Hoekstra en ik ons schrijfproject Marionet afgerond. De herschrijfronde staat nu op het programma. Je kunt de losse delen van onze schoolpleinthriller nog steeds online lezen.

Een heuse heks
Was ik dit jaar als jurylid van de schrijfwedstrijd ‘Gronings ontzet’. Ontzettend leuk en leerzaam om te doen, met nog een mooie middag voor de boeg waarin we de bundel met de beste verhalen presenteren.

Al met al toch een goed jaar. In het allermooiste geval debuteer ik in 2015 met mijn thriller Cum Laude, maar het blijft spannend.

Voor iedereen: bedankt weer voor het lezen van mijn blogs, het meeleven en oppeppen. Ik wens jullie allemaal een mooi nieuw (schrijf)jaar toe!






Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zeg een hoi!

Afbeelding
Eens in de zoveel tijd ben ik in de veronderstelling dat ik met mijn schrijfsels de wereld kan verbeteren. Zo ook vandaag.  Heel simpel, met ‘zeg eens hoi’ tegen onbekenden. Of ‘goedemorgen’ als het allemaal te amicaal voor je wordt. In de stad Zelf woon ik in de stad. Ik heb daar voor gekozen want ik hou van de anonimiteit. Maar soms is het me allemaal net iets te. Dan voel ik me een mol. Die alleen maar zo snel mogelijk van A naar B fietst of loopt zonder echt te kijken. Dat laatste is weer funest voor een schrijver, maar dat is een ander verhaal . Hoi-dag Gister was weer zo’n dag, dus begon ik gelijk al onderweg naar de school van mijn zoon met ‘hoi-en’. Wat heerlijk was dat weer. Ik werd er vrolijk van, voelde me gezien en moest inwendig lachen om de verbaasde blikken en de weifelende groet terug. Maar wat nog leuker was, de glimlach die op het gezicht van mijn te begroeten voorbijganger verscheen. Een aanstekelijke lach die er voor zorgde dat ik...
Meer lezen

Help! Wij schrijvers worden vermoord door de emoticon

Afbeelding
De emoticon zegt meer dan duizend woorden. Met deze zin is mijn blog eigenlijk al klaar. Maar omdat ik geen emoticon ben en van woorden hou ga ik nog even door. Emoticons zijn niet meer weg te denken. Bang dat onze woorden niet goed overbrengen wat we bedoelen plaatsen we te pas en te onpas zo’n (al dan niet bewegend) plaatje achter onze zinnen. Funnest! Voor het geschreven woord en dus voor ons als schrijvers. Want wat is er mooier dan zoeken naar het juiste woord om net dat ene gevoel te beschrijven. Maar die tijd gunnen we onszelf niet meer. En dankzij die oneindige database aan gezichten van Emoji  verleren we het. Zonde! See-No-Evil Monkey Taalloze toekomst Zou Emoticons onze nieuwe taal worden? Over vijftig of honderd jaar? Wereldwijd dezelfde? In boeken geen woorden meer maar simpele plaatjes? Nooit meer dat mooie gedicht lezen, dat de essentie blootlegt. We gebruiken tenslotte ook al met liefde de omhoogstekende duim met de geniale woorden ‘v...
Meer lezen

150 spannende woorden. Een eitje!

Afbeelding
Al een paar dagen ben ik bezig met de 'René Appel schrijfwedstrijd' van Uitgeverij Anthos | Literaire thrillers. We moeten, als deelnemer, een bestaand fragment (door de meester zelf geschreven) afmaken. In slechts 150 woorden. Nou dat is makkelijk, hoorde ik om mij heen. Maar niets is minder waar. Het is een hel. Nou ja, bijna dan. Want wat is dat weinig, 150 woorden. Je kunt net niks. Je kunt nauwelijks een geschiedenis, dus motief voor een daad, kwijt. Je kunt de daad zelf niet kwijt. Niets, helemaal niets. Ik voel mij beperkt in alle opzichten. Dan doe je toch niet mee, zul je denken. Nee, dat kan natuurlijk ook niet. Want juist die weinige woorden geeft mij te denken dat ik dit wel moet kunnen. Deze wedstrijd. Geen ellenlange lappen tekst, geen moeilijke personages. Alleen een slot, en een plot. Ergens is het meedoen ook verslavend (ik blogde er al eerder over). Die wedstrijdspanning. Stel dat je wint. Twittervriendinnen meldden afgelopen week vrolijk...
Meer lezen