Deze blog gaat nergens over

Hierbij besluit ik dat mijn schrijfpauze ten einde is. Stiekem is het een behoorlijke schrijfdip, maar ik prefereer het positieve dus noem ik het steevast pauze.

En om dit te vieren, en om weer wat zinnen in de vingers te krijgen, begin ik met deze blog.

Waarover het gaat, geen idee. Waarschijnlijk weet ik dat straks, als ik klaar ben met het intoetsen van willekeurige letters op mijn toetsenbord (een van mijn eigen schrijftips tegen een writer’s block die ik kennelijk schreef in betere tijden en totaal vergeten was).

Schrijfzin

Want na mijn bijna vijf weken durende pauze (ja, ik hou stug vol met positief zijn) is het hoog tijd om weer eens wat zinnigs op papier te zetten. Letters die zinnen maken, die weer een verhaal of zelfs een boek vormen. Zo moest dat toch?

Het is zaak de schrijfzin weer terug te krijgen.

Alleen rust kan je redden

Daar ontbrak het namelijk aan, de laatste tijd. Zo druk met herschrijven van mijn thriller Cum Laude, gefocust op het afronden (inmiddels een Fata Morgana), dat ik merkte dat de lol verdwenen was. De onzekerheid nam weer de overhand en aan het einde van de rit zat ik weer jankend achter mijn pc te snikken: ‘waar doe ik het allemaal voor’.

Gelukkig is er dan Twitter met lieve schrijfvrienden die adviseren een pauze in te lassen. Natuurlijk geen haar op mijn hoofd die daar aan dacht, ik wilde immers mijn manuscript klaar hebben.

Levenslessen

Tijdens onze, schrijfvrije, vakantie op Vlieland zag ik het licht en besloot dat de schrijfvrienden gelijk hadden. 

Laat ik in die vakantie net ‘De vijfde Berg’ van Paulo Coelho lezen dat vol staat met levenslessen passend bij mijn gemoed en schrijfsituatie.

Een citaat wil ik jullie meegeven.

“Ieder mens heeft het recht om aan zijn opdracht te twijfelen, en deze af en toe in de steek te laten; het enige wat je niet mag doen is hem vergeten.” (Nu al mooi.) “Wie niet twijfelt aan zichzelf, is onwaardig- want hij vertrouwt blindelings op zijn capaciteiten, en begaat de zonde van trots. Gezegend is ieder die zijn momenten van twijfel heeft.” (Prachtig hè!)

Ik kan het weer

Zo, met die woorden (die niet eens van mezelf zijn) eindig ik deze blog. Toch niet geheel onzinnige zinnen, lijkt me.

Ik ga weer met opgeheven hoofd en frisse zin verder met herschrijven, want schrijven is immers mijn hobby en ik doe het omdat ik het leuk vind.