Dan maar een kat

'Dan maar een kat.' Dit is zo’n beetje mijn mooiste zin uit Cum Laude op dit moment. Het zegt alles over Juul, over haar gevoel, en over haar situatie. Ik kijk naar de zin en ben blij. Met mijn schrijfwerk, mijn onderwerp en met mijn personages. Alles past bij mij, alles is mij. Maar de laatste tijd knaagt het ongeduld. Mijn herschrijven gaat te traag. Ik wil dat mijn thriller af is, dat het naar de proeflezers kan en dan ooit eens naar een uitgever. Maar Cum Laude is nog lang niet klaar. Echt nog LANG niet. Stop met schrijven! Momenteel ben ik druk (mijn traagheid ligt echt niet aan de schrijftijd) met herschrijven; verhaallijnen uitbreiden en alles compleet maken. Personages uitdiepen, motieven bedenken voor hun acties. En telkens weer blijkt dat er in dat hoofdstuk dat ene personage alvast een introductie nodig heeft en dat in dit hoofdstuk die overpeinzing toch een dialoog moet zijn. En zo blijf ik dus maar hangen bij de eerste tien hoofdstukken. Mi...