Een witregel zegt meer dan duizend woorden

Ik ben iemand die met reden een witregel schrijft. 
Schrijft? 
Inderdaad, want witregels horen net als woorden en zinnen bij een tekst of verhaal. Ik vind witregels belangrijk voor de sfeer en spanning. Ook geven deze ongeschreven zinnen duidelijkheid en overzicht.

Mysterieus
Toen ik vandaag de nieuwste SchrijvenMagazine ontving, zag ik het weer staan. Het belang van witregels, het mystieke ervan.
Het artikel ging over de Amerikaanse schrijfster Jenny Offill. Zij zegt over witregels: 'Sommige schrijvers bouwen bruggen tussen een gebeurtenis en een volgende gebeurtenis. Ik maak liever sprongen.'
Leerzaam!

Zo bedoelde ik het niet
Nu ik steeds meer schrijf en ook contact heb met redacteuren en schrijfcoaches, merk ik dat niet iedereen mijn mening over witregels deelt.
Op websites worden mijn witregels vaak op andere plaatsen gezet. Hierdoor ontstaan knullige teksten of krijgt de tekst zelfs een heel andere betekenis.

Verbijstering
Dat herinnert mij weer aan een voorval enkele jaren geleden, aan het begin van mijn schrijfpad. Een schrijfatelier had een verhalenbundel gepubliceerd. Ik was erg blij hiermee, want mijn verhaal ('Morgen ben ik monnik') stond erin.
 Naïef als ik was, had ik natuurlijk gelijk een exemplaar (nee, geen vier voor de prijs van drie of acht voor de prijs van zeven...) besteld. Maar wat zag ik tot mijn schrik en afschuw toen de bundel op de deurmat viel? Er was geen enkele van mijn witregels aangebracht of overgenomen. Er was geen enkele alinea in het hele verhaal. Ik was, en ben nog steeds, verbijsterd. Voor mij was dit de eerste en meteen de laatste keer dat ik schrijf voor dit atelier. Dat iemand zo met andermans teksten omgaat.

Kritiek moet
Natuurlijk moet je als schrijver tegen kritiek en redactie kunnen. Ik vind dat mij dat goed lukt, dat mag ook wel want ik heb al heel wat mogen incasseren. (Gelukkig maar, want ik werd er alleen maar beter van) Maar het simpelweg negeren van witregels om de drukkosten te drukken (naar ik aanneem) vind ik niet kunnen.

Wat vinden jullie van het belang van witregels?





Reacties

  1. Bedoel je witregels als in breuken tussen alinea's? In dat geval ben ik het helemaal met je eens. Ik merk trouwens ook, als ik andere boeken lees (misschien zelfs vooral in het Engels), dat er mensen zijn die het niet doen. Voor mij is een witregel een pauze. Een lange punt, misschien zelfs. Een verschuiving in perspectief, camerashot of zelfs scene. Zoals een zanger adem kan halen tussen twee stukken van een liedje. Weghalen is al helemaal raar. Dat je een stijl niet deelt, is tot daar aan toe, maar een stijl domweg veranderen is zot.

    Door jouw stuk ben ik even door een tekst gaan bladeren en ik merk dat ik heel erg gebruik maak van witregels:

    After Lisa rolls some tape around his mouth, she removes the bag entirely. His eyes widen as he sees me. I can’t help but wink at him when I see a little bit of panic in his eyes.

    ‘I’ll cut to it.’ Lisa says, standing right in front of him. ‘Did you pay a visit to my friend’s apartment?’ Her thumb points in my direction while she keeps staring into his eyes. A mumble comes from his mouth. ‘Don’t try to be clever. I’m asking you a yes or no question. Did you come to her apartment?’ David slowly nods his head.

    Ik snap dat daar strikt genomen geen witregel nodig is. Het gaat om dezelfde scene vanuit hetzelfde perspectief. Toch wil ik de pauze. We gaan van het overmeesteren en vastbinden van arme David naar het verhoor. Dus gebruik ik een witregel. Ik geef je dus groot gelijk.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zeg een hoi!

Help! Wij schrijvers worden vermoord door de emoticon

150 spannende woorden. Een eitje!