Schrijvers houden niet van sporten

Hier volgt een bekentenis: ik heb een hekel aan het beoefenen van sport. Zo. Die komt binnen hè.

Al sinds mijn jeugd voel ik me een buitenbeentje. Zowat elke sport heb ik geprobeerd, maar niets kon ik langer dan een seizoen volhouden. Telkens weer ging ik met tegenzin heen.

Liever las ik ‘Kruistocht in spijkerbroek’, de hele Snelle Jelle reeks en Pietje Bell en noem maar op.

De pluim mis slaan

Totdat ik op badminton ging. Gewoon voor de gezelligheid en om het gevoel te hebben ergens bij te horen. Bleek dat mijn teamgenoten op de training kwamen om te trainen.

Terwijl ik op maandagavond in het veld mijn weekendbelevenissen wou doornemen, gingen zij gewoon door met spelen. En toen bleek dat zij tijdens de pauzes van een toernooi oefenpotjes gingen spelen…

Dus je begrijpt, ook dat werd 'm niet. En ik was toen al bijna dertig hè. 

Buitenspel

Nog steeds heb ik geen sport gevonden die bij me past. Mijn sportieve tijd begint nu toch wel te dringen.

Telkens als het weer over hobby’s en sport gaat, 'sport jij wel?', voel ik mij genoodzaakt in de verdediging te schieten. Te vertellen dat ik echt geen tijd heb omdat ik een boek schrijf, 'maar je moet wel bewegen hoor'.

Dat gevoel dat ik er niet bij hoor, blijft toch knagen.

Schrijvers hebben geen vrienden

Maar nu is het klaar! Halleluja. Want met dank aan schrijver Ronald Ohlsen weet ik dat ik heus niet gek ben.

Tijdens de prijsuitreiking van de UK verhalenwedstrijd, precies een maand geleden, legde hij uit hoe je weet dat je een schrijver bent. Dat het niet raar is dat je niet meespeelt met je vriendjes/ klasgenootjes op straat omdat je wilt lezen. En dat je niet mee gaat met je studievrienden de kroeg in omdat je dat ene briljante verhaal nog wilt afmaken, is vanzelfsprekend. 

Zij zag dat het goed was

Nu begrijp ik waarom ik niet meedoe met de meute op sportverenigingen en dus ook helemaal niet van sport hou. Die wetenschap voelt heerlijk. Zo vreemd of anders ben ik dus niet.

Natuurlijk fiets ik, loop (heel af en toe) hard, maar ik hoef me niet meer te schamen dat ik niet bij een sportvereniging hoor en hoef me al helemaal niet meer te verdedigen.

Want ik ben een schrijver!