Janneke Heimweg | Auteurspagina

Onlangs deed ik weer een rondje ‘blogs lezen’.  Via twitter komen er dagelijks oproepjes voorbij van fanatieke bloggers. Dus even rustig zitten en lezen; waar is men mee bezig en wat kan ik ervan leren? Tijdens het lezen kwam er ineens een vraag in mij op. Wat is het verschil tussen inspiratie opdoen en afkijken? Natuurlijk weet ik het verschil wel, maar in de literatuur  dan met name bij ‘beginnende schrijvers met ambitie’ (deze uitdrukking lees ik steeds vaker, als het om mijn soort schrijvers gaat) is de grens tussen deze twee termen vaag. Ook tijdens het lezen van boeken, kijk ik goed naar hoe de schrijver schrijft. Zelf wist ik tijdens het lezen van ‘Magnus’ van Arjen Lubach ineens hoe het verder moest met mijn manuscript. Zijn schrijfstijl lijkt, vind ik, op de mijne en de ogenschijnlijke eenvoud waarmee hij zijn personages op pad stuurt inspireert me. Maar ben ik nu niet stiekem aan het afkijken? Na-apen of kopiëren? Waar ligt de grens...

Help, ik moet contact maken op een schoolplein! Ja, dat vind ik dus wat. Sinds dit schooljaar ben ik een kleutermoeder en eindelijk, na zes weken, heb ik een heus gesprek met een heuse schoolmoeder op het schoolplein gehad. Een hele prestatie. Contactgestoord? Zeker niet. Maar je zou het eens moeten zien, zo’n schoolplein. Eerst maagdelijk leeg, maar vlak voordat de kinderen uitkomen overspoeld met ouders. In alle soorten en maten. Velen veilig achter hun smartphone, anderen in gesprek (ja, zij wel). Maar ik houd mijn hoofd omhoog, rug recht en verstop mij niet. Oh nee! In die zes weken heb ik een goed beeld gekregen van mijn buurtgenoten en veel nieuwe karakters voor ‘Cum Laude’ opgedaan. Foute inschatting Ik wacht en kijk. Als een nieuwe moeder, maar vooral als schrijver. Schrijvers doen dat, namelijk, kijken. Veel en vaak. Zo zag ik dus al een paar keer een moeder staan, heel bijzonder op zo’n schoolplein. Ik had haar van top tot teen bekeken, vanonder m...