Help, wij gaan niet ten onder aan het katholicisme!

Met programmanaam 'De Literaire Hemel' in café de Amer in Amen heb je mij al nieuwsgierig. Als dan ook nog Lupko Ellen zijn nieuwste boek (‘Hellig Vuur’) presenteert, het thema 2e Wereldoorlog is en dat Yvonne Keuls (wat een energieke vrouw!) spreekt, dan wil ik daar dus per se bij zijn.

De ondergang

Ook is daar Rob Molin, die de biografie van schrijver Bertus Aafjes (1914-1993) schreef.

Molin vertelt over de invloed van het katholieke geloof, dat als personage constant over de schouder van Aafjes meelas.

Aafjes durfde zelden of nooit iets over het geloof en zijn visie daarop te schrijven. En al helemaal niet over zijn streng gelovige ouders. Dat deed je gewoon niet, als vrome katholiek. Zijn artistieke stem werd hierdoor behoorlijk belemmerd.

Blijkt, zo vertelt Molin, dat Aafjes niet de enige is in die tijd die hiermee worstelt. Ook Simon Carmiggelt is ‘ten onder gegaan aan het katholicisme’, zoals Molin dat noemt.

Wij toch niet?

Die laatste zin blijft galmen in mijn hoofd. 'Ten onder gaan aan het katholicisme’. Dat fenomeen is toch typisch iets van toen. Tegenwoordig lopen de kerken leeg en wordt er veel geklaagd en gehoond over het katholieke geloof. Dus lijkt het mij onwaarschijnlijk dat schrijvers van nu zullen sneuvelen door het katholicisme. Oh opluchting.

Met uitsterven bedreigt

Maar ergens is dat ook triest, een hele generatie schrijvers en dichters met hun thema's en literaire pronkstukken (of worstelingen, zo je wilt) zal uitsterven. Het katholicisme verdwijnt op den duur uit de literatuur. Misschien geldt datzelfde wel voor de religie in het algemeen.

Zonde!

Trauma’s van de toekomst

Gelijk kwam bij mij de vraag op: waaraan zullen wij, schrijvers van nu, dan ten onder gaan? En wat zijn de thema's en stromingen die over dertig of veertig jaar worden besproken op zulke literaire avonden? Welke namen zullen daarbij dan genoemd worden?

En wat dacht je van de trauma’s van de toekomst. Welke zullen wij krijgen (of al hebben), waarover dan later weer gepraat kan worden.

Want dat je als schrijver trauma’s moet hebben om geaccepteerd te worden in de literatuur is me wel duidelijk. Maar dat is wellicht voer voor een nieuwe blog.

Zalige feestdagen

Goddank hebben we de komende dagen Pasen en The Passion, zodat het katholieke geloof toch niet helemaal vergeten wordt.