Echte schrijvers zijn geduldige duizendpoten
Chaos! Dat is het, in mijn hoofd en op mijn bureau. Op dit moment ben ik met drie schrijfprojecten tegelijk bezig. En eerlijk, ik kan dat niet.
Op twitter lees ik schrijvers die het ene na het andere verhaal produceren en ondertussen aan hun manuscript werken, in godsnaam hoe doen ze dat.
En omdat ik maar een ding tegelijk kan, ben ik dan geen echte schrijver?
Niet dat ik wil klagen natuurlijk, alles waaraan ik nu schrijf vind ik hartstikke leuk! Het is alleen dat als ik aan het ene schrijf, niet met het andere verder kan. En dat andere blijft dus liggen. Klinkt logisch, en dat is het ook, maar het knaagt.
Waaraan moet je dan allemaal zo nodig schrijven, zul je denken. Je had jezelf (en al je volgers) toch beloofd alleen aan 'Cum Laude' te schrijven. Dat klopt, en het lukte me zeven maanden te focussen op mijn eerste thriller. Zoals jullie weten is de eerste versie klaar en zit ik nu in de researchfase.
Het tweede project dat nu in mijn hoofd rondhangt is het Hendrik de Vriesstipendium. Momenteel ligt mijn werkplan voor de aanvraag hiervan bij de laatste proeflezer. Zij kijkt alles na, als een echte schrijfjuf, op taalfouten en zinsopbouw. Ik ben tenslotte geen neerlandica.
En schrijfproject drie is het mooie 'Overgave', opgezet door Lilian Schneider. Op de valreep mag ik nog meedoen en mijn verhaal is nu naar de eerste proeflezer.
Allemaal noodzakelijkheden zoals je leest.
En nu is het wachten, waar ik ook al zo goed in ben... Wachten totdat mijn proefleesjuf mijn werkplan doorgeploeterd heeft, wachten totdat mijn 'Overgave-verhaal' terugkomt en ik verder kan met oppoetsen.
Je kunt toch verder met 'Cum Laude'? Ja, dat zou kunnen. Opzich. Wellicht. Maar daar ligt momenteel de irritatie, het lukt nauwelijks, om me daar even snel weer in te verdiepen in de wetenschap dat ik het vandaag of morgen weer weg moet leggen.
Dus dat is nog een belangrijk leerpunt voor mij, schakelen. Een duizendpoot zijn. Pas als dat me
lukt, ben ik een echte schrijver.
Op twitter lees ik schrijvers die het ene na het andere verhaal produceren en ondertussen aan hun manuscript werken, in godsnaam hoe doen ze dat.
En omdat ik maar een ding tegelijk kan, ben ik dan geen echte schrijver?
Niet dat ik wil klagen natuurlijk, alles waaraan ik nu schrijf vind ik hartstikke leuk! Het is alleen dat als ik aan het ene schrijf, niet met het andere verder kan. En dat andere blijft dus liggen. Klinkt logisch, en dat is het ook, maar het knaagt.Waaraan moet je dan allemaal zo nodig schrijven, zul je denken. Je had jezelf (en al je volgers) toch beloofd alleen aan 'Cum Laude' te schrijven. Dat klopt, en het lukte me zeven maanden te focussen op mijn eerste thriller. Zoals jullie weten is de eerste versie klaar en zit ik nu in de researchfase.
Het tweede project dat nu in mijn hoofd rondhangt is het Hendrik de Vriesstipendium. Momenteel ligt mijn werkplan voor de aanvraag hiervan bij de laatste proeflezer. Zij kijkt alles na, als een echte schrijfjuf, op taalfouten en zinsopbouw. Ik ben tenslotte geen neerlandica.
En schrijfproject drie is het mooie 'Overgave', opgezet door Lilian Schneider. Op de valreep mag ik nog meedoen en mijn verhaal is nu naar de eerste proeflezer.
Allemaal noodzakelijkheden zoals je leest.
En nu is het wachten, waar ik ook al zo goed in ben... Wachten totdat mijn proefleesjuf mijn werkplan doorgeploeterd heeft, wachten totdat mijn 'Overgave-verhaal' terugkomt en ik verder kan met oppoetsen.
Je kunt toch verder met 'Cum Laude'? Ja, dat zou kunnen. Opzich. Wellicht. Maar daar ligt momenteel de irritatie, het lukt nauwelijks, om me daar even snel weer in te verdiepen in de wetenschap dat ik het vandaag of morgen weer weg moet leggen.
Dus dat is nog een belangrijk leerpunt voor mij, schakelen. Een duizendpoot zijn. Pas als dat me
lukt, ben ik een echte schrijver.
Niet iedereen kan een duizendpoot zijn hoor. Maar een slak komt ook vooruit en heeft grondig contact met de wereld en laat een mooi zilveren spoor achter.
BeantwoordenVerwijderenNou ja, jij bent geen slak hoor.
Dank je Aritha, voor je beeldende reactie. Een slak heeft wel alle tijd om de dingen om hem heen in zich op te nemen, dat is weer heel handig als schrijver;-)
VerwijderenPff, dan ben ik ook geen schrijver hoor! Ik kom al twee maanden helemaal niet aan schrijven toe. ;) Maar werken aan meerdere verhalen gaat me sowieso inmiddels ook slecht af. Tja, dat krijg je als je geen halfwerk wilt leveren en hele hoge eisen aan jezelf stelt. (dat slaat dus op mij!)
BeantwoordenVerwijderenIk heb, na een hele vakantie in mijn hoofd met tig manuscripten bezig te zijn geweest en gek te worden van mijn eigen chaos, de knoop doorgehakt en weet welk verhaal ik nu bij de kladden ga pakken om er in de herschrijfronde iets heel moois van te maken. Maar dat kostte bloed zweet en tranen en heel veel douche-uurtjes. ;) Succes, Janneke! Ik hoop dat de schrijfrust snel terugkeert. Misschien als je werkplan straks de deur uit is? Groetjes!
Heel herkenbaar! en dan nog ergens je geld mee verdienen ook!
BeantwoordenVerwijderen