Janneke Heimweg | Auteurspagina

Ja hoor, het is weer zover. Met het zweet op m'n voorhoofd sta ik als een wilde de woonkamer te stofzuigen. En waarom? Omdat straks mijn zoon wordt teruggebracht door een moeder wiens huis bijna steriel is. Alsof ze elke week de muren saust, na het eten de hogedrukspuit over de eetkamertafel haalt en haar schoenen stiekem stofzuigers zijn. Ze verzekerde me zojuist, toen ik mijn zoon daar afleverde, dat ze 'het losliet sinds ze kinderen heeft'. Hoe leefde je toen dan? Ik wilde het vragen, maar knikte stompzinnig begrijpend. Want stel je voor als ze wist hoe ik erover dacht. Of als ze er achter kwam dat ik het niet kan. Schoonmaken. Hoera, een pluspunt Gelukkig is er ook een voordeel, van mijn schoonmaakonvermogen. Mijn kinderen zijn niet allergisch of overgevoelig voor stoffen van buitenaf. Wist je dat kinderen op een boerderij stukken gezonder en dus minder allergisch of intolerant zijn dan kinderen die in een überschoon milieu opgroeien? Dus eigenlijk ge

Ik ben iemand die met reden een witregel schrijft.  Schrijft?  Inderdaad, want witregels horen net als woorden en zinnen bij een tekst of verhaal. Ik vind witregels belangrijk voor de sfeer en spanning. Ook geven deze ongeschreven zinnen duidelijkheid en overzicht. Mysterieus Toen ik vandaag de nieuwste SchrijvenMagazine ontving, zag ik het weer staan. Het belang van witregels, het mystieke ervan. Het artikel ging over de Amerikaanse schrijfster Jenny Offill. Zij zegt over witregels: 'Sommige schrijvers bouwen bruggen tussen een gebeurtenis en een volgende gebeurtenis. Ik maak liever sprongen.' Leerzaam! Zo bedoelde ik het niet Nu ik steeds meer schrijf en ook contact heb met redacteuren en schrijfcoaches, merk ik dat niet iedereen mijn mening over witregels deelt. Op websites worden mijn witregels vaak op andere plaatsen gezet. Hierdoor ontstaan knullige teksten of krijgt de tekst zelfs een heel andere betekenis. Verbijstering Dat herinnert mij weer aan een