Janneke Heimweg | Auteurspagina

Klokslag 13.00 uur kom ik aan bij ‘Het Paleis’ .   Mijn ongewone stiptheid heeft twee redenen:        1)       Ik heb er zin in,        2)       Ik heb nog andere feestiviteiten deze middag en moet helaas dus weer vroeg weg. Bij de ingang een manspersoon in gele stofjas en halve bivakmuts. Een bezoeker of een act? Altijd spannend en verrassend zo’n Culturele Zondag. NNT- Don Juan Als enige, en waarschijnlijk ook als eerste, loop ik het ‘Spectrum’ binnen voor ‘ The making of Don Juan ’. Ik word vriendelijk verwelkomd met een kersenbonbon aan een kaartje. Een prijsvraag: wat is mijn beste openingszin? De prijs: twee vrijkaarten voor de voorstelling Don Juan. Als schrijver zou mij natuurlijk nu meteen talloze openingszinnen (zonder spelfouten) te binnen moeten schieten, maar niets is minder waar. Ik word afgeleid door de knappe hoofdrolspeler die op beeld antwoord geeft (in zwoel Belgisch) op diepzinnige vragen. Ik zak neer op de rode zitzakken en stop de bonbon in mijn m

Ja zeker! Aanstaande zondag is er weer een ‘Culturele Zondag’ in ‘ Het Paleis’ in Groningen. Het thema is dit keer ‘Zingen en Spelen’. Don Juan Een grote rol, deze middag, is voor het toneelstuk ‘Don Juan’ van het Noord Nederlands Toneel. Tijdens deze Culturele Zondag is een film te zien van ‘ The Making of Don Juan’ . De billboards in de stad hangen vol met het knappe gezicht van de hoofdrolspeler van dit hilarische (recensie DvhN) toneelstuk. Zou ‘Don Juan’ er zelf ook zijn? Alleen al de kans op een ontmoeting met deze knapperd laat mij zondag naar 'Het Paleis' rennen. Oorlog? Op het binnenplein zijn ‘ Guerrilla acts’ uit Don Juan te zien. Mijn ervaring is dat de acts op het plein altijd spectaculair en meeslepend zijn. Iedereen, jong en oud, blijft staan en kijkt. Laat Guerrilla nu net ‘kleine oorlog’ betekenen, dus dat belooft wat. Open Ateliers Zo’n vijftig ateliers hebben hun deuren geopend. Dus kom op bezoek bij de kunstenaars en bedrijven in

Al een paar dagen ben ik bezig met de 'René Appel schrijfwedstrijd' van Uitgeverij Anthos | Literaire thrillers. We moeten, als deelnemer, een bestaand fragment (door de meester zelf geschreven) afmaken. In slechts 150 woorden. Nou dat is makkelijk, hoorde ik om mij heen. Maar niets is minder waar. Het is een hel. Nou ja, bijna dan. Want wat is dat weinig, 150 woorden. Je kunt net niks. Je kunt nauwelijks een geschiedenis, dus motief voor een daad, kwijt. Je kunt de daad zelf niet kwijt. Niets, helemaal niets. Ik voel mij beperkt in alle opzichten. Dan doe je toch niet mee, zul je denken. Nee, dat kan natuurlijk ook niet. Want juist die weinige woorden geeft mij te denken dat ik dit wel moet kunnen. Deze wedstrijd. Geen ellenlange lappen tekst, geen moeilijke personages. Alleen een slot, en een plot. Ergens is het meedoen ook verslavend (ik blogde er al eerder over). Die wedstrijdspanning. Stel dat je wint. Twittervriendinnen meldden afgelopen week vrolijk

Verslag van een nieuw literair programma in stad Groningen. ' PRIORITIES, PRIORITIES, PRIORITIES’ en dan nog luider, galmt het door de vroegere graansilo. Bill Mensema, een rasechte performer, denkt hardop na over de dingen in het leven die er echt toe doen. Zijn nieuwste roman ‘Captain Liefie’, over het vervoeren van een lijk in een rijnaak, heb ik nog vers in mijn geheugen. Nu ik Bill in real life zie, valt de humor en ironie in zijn teksten goed op zijn plaats. Gisteravond was de eerste editie van het maandelijks literaire programma 'Silo Passage' van Uitgeverij Passage. Wat een spektakel! De zaal (volgens de uitgever uitgekozen zodat als er 10 mensen zitten, het ook nog gezellig is) zit bomvol. Krukken worden aangesleept, men zit nog net niet bij elkaar op schoot. Dat belooft wat! Laat het thema van deze avond nou net ‘belofte’ zijn. Er is dan ook een goede programmering. De nieuwe huisdichter van de RUG, Pauline Sparreboom (1989), opent de av

Een zak met woorden, goed schudden en dan schrijven; dat is dichten voor mij. Blozend blad Zuurstof, er is groei maanden lang groen Wakende ogen Kleuren veranderen, lichtgroen roodbruin, steeds losser aan een boomtak Ooggetuigen hoog boven ons hoofd, dwarrelen op de grond Tussen nerven geschreven, het leven van alle dag, licht en donker, warm koud, herinneringen en beelden Voor altijd verdwenen, tot stof.